لفظ مؤوّل
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لفظ مؤوّل به لفظ استعمال شده در معنای مرجوح آن اطلاق می‌شود.
مؤوّل از
مصدر تاویل و به معنای «
تفسیر شده» می‌باشد و در اصطلاح، لفظی است که بر معنای مرجوح دلالت می‌نماید؛ یعنی هرگاه لفظ دارای معنای راجح (
ظاهر ) و معنای مرجوح (غیر ظاهر) باشد و از آن، معنای مرجوح اراده گردد، آن را لفظ مؤوّل می‌گویند، مانند: تاویل لفظ «
ید » در
آیه شریفه: ﴿یَدُ اللّهِ فَوْقَ اَیْدِیهِمْ﴾
به معنای «
قدرت » که معنای غیر ظاهر و مرجوح آن است.
در
علم تفسیر ، حمل کردن لفظ بر معنای مؤوَّل (غیر ظاهر) را تاویل می‌نامند.
در برخی از کتاب‌های اصولی از لفظ مؤوَّل تحت عنوان تاویل بحث شده است.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «لفظ مؤوّل».
