لقح (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَقْح (به فتح لام و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای باردار کردن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن لَواقِح جمع لاقِحه به معنای باردار کننده است.
لَقْح:
به معنی باردار کردن است. «لَقَحَ النَّخْلَةَ» یعنی گرد خرمای
نر را به خرمای
ماده پاشید و آن را باردار کرد.
لَقْح لازم نیز آمده است: «لَقِحَت المَرْئَةُ»
زن باردار شد.
لَواقِح جمع لاقِحه به معنای باردار کننده است.
(وَ اَرْسَلْنَا الرِّیاحَ لَواقِحَ فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً) یعنی: «بادها را فرستادیم که
آبستن کننده‌اند پس از
آسمان آب نازل کردیم».
در اینکه گل‌ها و میوه‌ها به وسیله بادها
تلقیح و آبستن می‌شوند شکی نیست ولی به قرینه
(فَاَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً) ظاهرا مراد آنست که باد ابرهای گرم را به منطقه سرد
جوّ می‌زند و سوزن‌های یخ را که ذوب کرده و آبستن نموده به شکل
باران در می‌آورد. (رجوع شود به «برد» ذیل آیه
(مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ).)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "لقح"، ج۶، ص۱۹۹.
