لهب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لهب از اصطلاحات بکار رفته در
قرآن کریم به معنای شعله و مشتعل شدن آتش است.
اسم و
مصدر هر دو آمده است، بمعنی غبار برخاسته نیز آید «لا ظَلِیلٍ وَ لا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ؛
نه گوار است و نه از شعله آتش باز دارد».
«تَبَّتْ یَدا اَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ. ما اَغْنی عَنْهُ مالُهُ وَ ما کَسَبَ. سَیَصْلی ناراً ذاتَ لَهَبٍ».
ابولهب عموی
حضرت رسول (صلّیاللّهعلیهوآله) است و او را به قولی برای زیبائیش ابولهب می‌گفتند و دو گونه‌اش گوئی شعله می‌کشیدند. بنابراین قرآن کنیه مشهور او را آورده و عنوان کرده است. به قول بعضی غرض از ابولهب گفتن
تحکم و اثبات آتش است برای او،
المیزان این قول را پسندیده است.
اسم ابولهب به نقلی عبدالعزی و بنقلی عبد مناف است. طارق محاربی گوید: در بازار ذی المجاز بودم، جوانی می‌گفت: اَیُّهَا النَّاسُ قُولُوا لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا.
مردی پشت سر او بر او سنگ می‌زد و پاهایش را خونی کرده بود و می‌گفت: ای مردم او دروغگو است او را تصدیق نکنید.
گفتم: این کیست؟ گفتند:
محمد است می‌گوید پیغمبرم و آن عمویش ابولهب است که می‌گوید: او دروغگو است.
درباره ابولهب در «تبب» بطور تفصیل سخن گفته‌ایم
و می‌افزائیم که: در
مجمع گوید: آیا با این
سوره باز ابولهب قدرت داشت که
ایمان بیاورد و باز ایمان بر او فرض و لازم بود؟ و اگر ایمان می‌آورد تکذیب وعده سَیَصْلی ناراً ذاتَ لَهَبٍ نمی‌شد؟
جواب: آری ایمان برای او لازم بود و این
وعید بشرط عدم ایمان است... اگر فرض کنیم که ابالهب از رسول خدا (صلّیاللّهعلیهوآله) می‌پرسید و می‌گفت: اگر ایمان آورم باز داخل آتش خواهم شد؟ حضرت می‌فرمود: نه زیرا که شرط دخول آتش از بین رفته بود.
المیزان این جواب را پسندیده و در ذیل بیان خود گفته: ابولهب در اختیارش بود که ایمان آورد و از عذاب حتمی که در اثر کفرش بود نجات یابد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «لهب»، ج۶، ص۲۰۹.
