لَعِب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَعِب:(إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ) «لَعِب» (بر وزن لَزِج) در اصل از مادّه
«لُعاب» (بر وزن غُبار) به معناى آب دهان است كه از لب‌ها سرازير گردد، و اين كه بازى را «لعب» مى‌گويند،
به خاطر آن است كه همانند ريزش لعاب از دهان است كه بدون هدف انجام مى‌گيرد.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با لَعِب:
(وَ مَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلاَّ لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الآخِرَةُ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ) (زندگى
دنیا، جز بازى و سرگرمى نيست؛ و سراى
آخرت، براى آنها كه پرهيزگارند، بهتر است. آيا نمى‌انديشيد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه تتمه كلام قبلى است كه در آن بيان مى‌كند حال حيات دنيوى و اخروى و مقايسه بين آن دو را، و اينكه حيات دنيوى لهو و لعب است و بس، زيرا كه اين زندگى چيزى جز يک سلسله عقايد اعتبارى و غرض‌هاى موهوم نيست، و چون لعب هم عبارت است از سرگرمى به موهومات، بنا بر اين دنيا نيز يک نوع لعب خواهد بود. از آن‌جايى كه آدمى را از مهمات حيات اخرويش كه حيات حقيقى و دائمى است بازمى‌دارد، و لهو هم چيزى است كه آدمى را از مهماتش بازمى‌دارد، پس دنيا هم نوعى لهو است. و اما اينكه چرا دار آخرت خير است آن هم تنها براى
متقین؟ جهتش اين است كه دار آخرت حياتى است حقيقى و ثابت، و چنين حياتى جز براى متقين دست نمى‌دهد، از اين جهت فرمود: خير است براى متقين.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ) (ما
آسمان و
زمین، و آنچه را در ميان آنهاست به بازى و بى‌هدف نيافريديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه لعب به معناى عملى است كه با نظمى خاص انجام بشود، ولى غرضى عقلايى بر آن مترتب نگردد، بلكه به منظور غرضى خيالى و غير واقعى انجام شود، مانند بازى‌هاى بچه‌ها كه جز مفاهيمى خيالى از تقدم و تاخر و سود و زيان و رنج و خسارت، كه همه‌اش مفاهيمى فرضى و موهوم است، اثرى ندارد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «لَعِب»، ص۴۸۲.
