لُبّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لُبّ:(لَآياتٍ لِأُولِي الأَلْبابِ) «لُبّ» جمع آن
«الباب»، در اصل، به معناى خالص هر چيزى است،
و عصاره خالص وجود آدمى همان عقل و انديشه و مغز او است.
(إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلاَفِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ لآيَاتٍ لِّأُوْلِي الألْبَابِ) (به يقين در آفرينش آسمان‌ها و زمين، و آمد و شد شب و روز، نشانه‌هاى روشنى براى خردمندان است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: گويا مراد از خلق كيفيت وجود و آثار و افعال از حركت و سكون و دگرگونی‌هاى آسمان و زمين باشد نه پيدايش آنها، در نتيجه خلقت آسمان‌ها و زمين و اختلاف ليل و نهار مشتمل بر بيشتر
آيات محسوسه خداى تعالى است و ما بيان بيشتر اين معنا را در
سوره بقره آيه ۱۶۴ و در تفسير آيه هفتم همين سوره گذرانديم و نيز معناى اولى الالباب را بيان كرديم.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «لُبّ»، ص۴۷۹.
