مَحْص (به فتح میم و سکون حاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای خالص كردن است. از مشتقات این کلمه در نهج البلاغهتَمْحيص (به فتح تاء و سکون میم) به معنای امتحان كردن است.
یعنی «بدانيد بندگانی كه علم خد ا به امانت نزد آنها گذاشته است مانند بذر خالص شدهاند كه تصفيه شده و به زمين كاشته مىشود، تصفيه شدن او را از ديگران ممتاز كرده و امتحان او را پاک نموده است. ««التمحيص و البلاء»»