• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

محمد بن عبداللّه طلیطلی قرطبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن عیشونه طلیطلی قرطبی معروف به ابن عیشون فقیه و محدث اهل طلیطله در اندلس بود.
او فقه و حدیث را از استادانی چون وسیم بن سعدون آموخت و سپس به قرطبه و مشرق زمین سفر کرد و با فقیهان و محدثان آنجا دیدار کرد.
ابن عیشون در فقه مالکی صاحب فتوا بود.
او در شعر هم دستی داشت.
وی در سال ۳۴۱ هجری درگذشت.
از آثار او می‌توان به مختصر فی الفقه اشاره کرد.



محمد طلیطلی اهل طلیطله اندلس بود.
او در راستای آموختن دانش و گردآوری حدیث، مسافرتی به مشرق زمین داشته و با جماعتی از فقیهان و محدثان آن سرزمین دیدار و از آنان کسب فیض کرده است.
وی در فقه مالکی صاحب فتوا بود و در شعر نیز دستی داشت.
قاضی عیاض برخی از سروده‌های او را گزارش کرده است.
رجال شناسان اهل سنّت، ابن عیشون را فردی موثق، اهل خیر و صلاح و زاهد دانسته‌اند.


طلیطلی در آغاز زندگی علمی خود فقه و حدیث را نزد وسیم بن سعدون و وهب بن عیسی فراگرفت.
سپس به قرطبه سفر کرد و از محضر استادان آن سامان همچون احمد بن خالد و قاسم بن اصبغ حدیث آموخت و به زودی یکی از بزرگان طلیطله شد.


افراد بسیاری از معارف ابن عیشون بهره برده و در زمره شاگردان و راویان او به شمار آمده‌اند که می‌توان به کسانی همچون ابومحمد بن ذنین طلیطلی، محمد بن ابراهیم و عبدوس طلیطلی اشاره کرد.


محمد طلیطلی آثار و تألیفاتی از خود بر جای گذاشت که عبارت‌اند از:
مختصر فی الفقه
توجیه حدیث موطّأ
الاملاء
اختصار المدونه
المسند فی الحدیث و الاملاق.


ابن عیشون سرانجام در سال ۳۴۱ هجری در زادگاهش طلیطله از دنیا رفت.

۱. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۲. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۳. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج ۶، ص ۱۷۲.    
۴. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج ۶، ص ۱۷۲.    
۵. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج ۶، ص ۱۷۲.    
۶. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۷. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۸. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهب، ج ۲، ص ۲۰۴.    
۹. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۱۰. ابن فرضی ازدی، عبدالرحمن بن محمد، تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس، ج ۲، ص ۶۴.    
۱۱. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهب، ج ۲، ص ۲۰۴.    
۱۲. ابن فرحون، ابراهیم بن علی، الدیباج المذهب، ج ۲، ص ۲۰۴.    
۱۳. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج ۶، ص ۱۷۲.    
۱۴. قاضی یحصبی، عیاض بن موسی، ترتیب المدارک، ج ۶، ص ۱۷۲.    
۱۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج ۵، ص ۲۳۶.    
۱۶. اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج ۱، ص ۱۷۲.    
۱۷. زرکلی، خیر الدین، الأعلام، ج ۶، ص ۲۲۴.    
۱۸. بغدادی، اسماعیل باشا، هدیة العارفین، ج ۲، ص ۴۱.    
۱۹. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج ۱۰، ص ۲۳۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد ـ طلیطلی»، ج ۲، ص ۴۱۰.






جعبه ابزار