محمدهاشم تتوی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَتَّوی، محمدهاشم بن عبدالغفور
سندی بهرامپوری
حنفی،
عالِم و مؤلف
هندی در قرن دوازدهم است.
در دهم
ربیع الاول ۱۱۰۴ در تَتَّه
سند متولد شد
و در همانجا پرورش یافت.
وی از شاگردان مولانا
ضیاءالدین سندی تتّوی ، مرید ابوالقاسم نورالحق نقشبندی
تتّوی، بود
و به توصیه وی به محضرسیدسعداللّه سورتی قادری، دانشمند
شیعی ، رفت و از مریدان او شد.
تتّوی به
حج رفت و در
مکه از
دانش شیخ عبدالقادر صدیقی مکی، مفتی
حنفیان مکه ، بهره برد.
تتّوی در فراگیری
فقه و
حدیث اهتمام بسیار کرد تا سرانجام
استاد این دو
علم شد و بر معاصران خود تفوّق یافت و به
تدریس و
افتا و تألیف پرداخت.
وی در اقامه حدود شرعی جدّیت تام داشت و گفتهاند که در این امر کسی مانند او از ایالت
سند برنخاسته است.
تتّوی با شیخ محمد معین
سندی مباحثاتی کرده
و با نادرشاه و احمدشاه ابدالی ارتباط و مکاتبه داشته است.
افراد بسیاری به
تشویق و
همّت او
مسلمان شدند.
کراماتی نیز به او نسبت داده اند.
تتّوی با وجود کوشش در ترویج
مذهب اهل سنّت ،
به
امامان شیعه علیهمالسلام بسیار
احترام میگذاشت.
او در ششم
رجب ۱۱۷۴ درگذشت.
اشعار فارسی بسیاری در رثای وی و همچنین تعدادی مادّه
تاریخ در وفات او سروده اند.
مدفن وی در کوهچه مُکْلی
زیارتگاه است.
تتّوی در
فقه ،
ادب ،
سیره نبوی ،
تفسیر ،
عروض ،
لغت و
حدیث آثار بسیاری به
فارسی و
عربی و
سندی نوشته است.
تعداد آثار او را از ۱۳۸ تا ۱۵۰ ذکر کرده اند.
از جمله آثار فارسی اوست: رساله در اندازه گیری صاع، رطل، مثقال و اوزان هندی
رساله ای در باره قاعده کلی سایه زوال و وقت در هر زمان و هرجا و ساعتهای زوال در شهرهای
سند رساله در منع
استعمال دخانیات و حکم
افیون با مقدمه ای در تاریخ
استعمال تنباکو رساله ای در باره
صلوات و رساله ای در
فضایل اهل بیت علیهمالسلام
حیاه القلوب فی زیاره المحبوب
رساله ای در اسامی، خصایص، مناقب و
تاریخ مدینه دو رساله در باره
زنان پیامبر اکرم چند رساله در باره نامهای
رسول اکرم ،
نسب و
شمایل و
مناقب و احوال و اصحاب ایشان
کتابی مفصّل در فقه
کتابی مفصّل در باره
روزه مفتاح الصلوه
و شرحی فارسی بر کتاب مقدمه الصلواه ابوالحسن
سندی که به
سندی است.
از آثار او به زبان
سندی رساله ای است در باره شکار و
احکام فقهی آنکه شیخ صبغه اللّه انصاری آن را به فارسی
ترجمه کرده است.
برخی از آثار عربی او عبارتاند از: رساله النفحات الباهره فی جوازالقول بالخمسه الطاهره در اثبات اینکه
اطلاق لفظ «پنج تن پاک بر آن نفوس خمسه کریمه معروفه و لفظ
دوازده امام بر نفوس خمسه کریمه اثناعشر معروف» نیکوست.
حافظ محمد صدیق لاهوری (متوفی ۱۱۹۳) شرحی فارسی بر آن نوشته است
رساله در شرح
حدیث مشتمل بر پیش بینی رسول اکرم صلی اللّه علیه وآله وسلم از
شهادت عماریاسر به دست سپاه
معاویه ؛ و رساله در پاسخ کسی که به رساله مزبور ایراد گرفته بود
.
خانواده
تتّوی سرچشمه
رشد و
هدایت و از استادان
علوم منقول و
معقول به شمار میرفتند.
برخی از آنان عبارتاند از:
عبداللطیف، فرزند وی که از
علما و
اصحاب کرامات ، و
واعظ و
مدرّس و قاضی عسکر بود.
وی تألیفات بسیاری داشته است.
فرزند عبداللطیف، مخدوم محمدابراهیم (۱۱۶۲ـ ۱۲۲۵) که در زمان خود در ناحیه
سند، در دانش و
ارشاد یگانه بود و او را از اصحاب کرامات دانسته اند.
محمدامین
سندی رساله ای در احوال او نوشته است.
گفتهاند که حدود دویست هزار مرید داشته است.
او تألیفات متعددی به فارسی و عربی و
سندی دارد.
فرزند محمدابراهیم، عبداللطیف ثانی که
علوم ظاهری و
رسوم باطنی را فرا گرفت و در
طریقت به
خلافت پدرش رسید و از
اصحاب کرامات شمرده شده است.
فرزند عبداللطیف ثانی، عبدالغفور، که او نیز از
دانشمندان بود و آثاری تألیف کرد.
فرزند دیگر عبداللطیف ثانی، عبداللّه متخلص به «امید»، که در
بلاغت و
پرهیزگاری ، نمونه و در
نظم و
نثر و
تقریر استاد بود.
پاره ای از سروده های فارسی او موجود است.
محمدابراهیم خلیل
تتّوی (۱۲۴۳ـ۱۳۱۷) که از نوادگان دختری محمدهاشم و مؤلف تکمله
مقالات الشعراء در سرگذشت پارسی سرایان
سند بود.
وی به فارسی و
سندی و
اردو شعر میسرود.
از او دو دیوان فارسی بجا مانده است.
از شاگردان
تتّوی، محمدمحسن بن قاضی محمداکرم است که آثاری به فارسی تألیف کرده است.
(۱) عبدالحی حسنی، نزهه الخواطر و بهجه المسامع والنواظر، ج ۶، حیدرآباد دکن ۱۳۹۸/۱۹۷۸.
(۲) محمدابراهیم خلیل
تتّوی، تذکره تکمله مقالات الشعراء، چاپ حسام الدین راشدی، کراچی ۱۹۵۸.
(۳) رحمان علی، تذکره علمای هند، لکهنو ۱۹۱۴.
(۴) ظهورالدین احمد، پاکستان مین فارسی ادب، ج ۳، لاهور ۱۹۷۷.
(۵) احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، اسلام آباد ۱۳۶۲ـ۱۳۷۰ش؛
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «»، شماره۳۲۷۱.