مره (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَرَه (به فتح میم و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خالى شدن چشم از سرمه، فاسد شدن چشم از ترک سرمه، و به قولى سفيد شدن زيرا پلک‌ها است. از مشتقات این کلمه در
نهج البلاغه،
أَمْرَه آن‌كه چشمش آزرده، تباه و مريض است جمع آن
مُرْه است. این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
مَرَه خالى شدن چشم از سرمه، فاسد شدن چشم از ترک سرمه، و به قولى سفيد شدن زيرا پلک‌هاست.
أَمْرَه آن‌كه چشمش آزرده، تباه و مريض است جمع آن
مُرْه است.
حضرت علی (علیه‌السّلام) در وصف
مجاهدين فى سبيل اللّه فرموده:
«وَ سَلَبُوا السُّيُوفَ أَغْمَادَهَا ... مُرْهُ الْعُيُونِ مِنَ الْبُكَاءِ، خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّيَامِ، ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ» «شمشيرها را از غلاف‌ها به دور كرده‌اند چشمشان از گريه تباه و آزرده، شكم‌شان خالى به علت روزه، لب‌هايشان از دعا خشكيده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه فقط یک بار در «نهج» به كار رفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «مره»، ج۲، ص۹۷۴.
