• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مشهود (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مشهود: (وَشاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ)
«مشهود» و «مشهود» از مادّه‌ «شُهُود- شهادة» است. در اين كه، منظور از «شاهد» و «مشهود» چيست؟ تفسيرهاى بسيار فراوانى ذكر كرده‌اند كه بالغ بر سى تفسير مى‌شود و مهم‌ترين آن‌ها تفسيرهاى زير است:
۱- «شاهد»، شخص پيغمبر اكرم (ص) است و «مشهود» همان روز قيامت است.
۲- «شاهد»، گواهان عمل انسانند، و «مشهود» انسان‌ها و اعمال آن‌ها هستند.
۳- «شاهد»، به معناى روز جمعه است كه شاهد اجتماع مسلمين در مراسم بسيار مهم نماز آن روز است و «مشهود» روز «عرفه» است كه زائران بيت‌اللّه الحرام شاهد و ناظر آن روزند.
۴- «شاهد»، روز عيد قربان و «مشهود» روز عرفه (روز ما قبل آن) مى‌باشد.
۵- «شاهد»، شب‌ها و روزها است و «مشهود» بنى آدم است كه به اعمال او گواهى مى‌دهند.
۶- «شاهد»، ملائكه و «مشهود» قرآن است.
۷- «شاهد»، حجر الاسود و «مشهود» حاجيانند كه در كنار آن مى‌آيند و دست بر آن مى‌نهند.
۸- «شاهد»، خلق است و «مشهود» حق است.
۹- «شاهد»، امت اسلامى است و «مشهود» امت‌هاى ديگر.
۱۰- «شاهد»، پيامبر اسلام (ص) و «مشهود» ساير انبياء هستند.
۱۱- يا اين كه «شاهد»، پيامبر (ص) و «مشهود» امير مؤمنان على (ع) است.



(وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ) (و سوگند به شاهد و مشهود (پيامبر و اعمال امّت‌))
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: شهادت در دو كلمه شاهد و مشهود به يک معنا است و آن عبارت است از حاضر بودن و به چشم خود ديدن، نه به معناى اقامه شهادت، براى اينكه اگر به آن معنا مى‌بود جا داشت بفرمايد: و مشهود عليه چون شهادت به اين معنا حتما بايد با حرف على متعدى شود. بنابراين، كلمه شاهد قابل انطباق است بر رسول خدا (ص)، براى اينكه آن جناب امروز شاهد اعمال امت است و فرداى قيامت به آنچه ديده شهادت مى‌دهد و كلمه مشهود هم قابل انطباق است با شكنجه‌اى كه كفار به اين مؤمنين مى‌دادند و وضعى كه در آخرت به خود مى‌گيرند و يا به عبارتى جزاى آن رفتار و يا به عبارتى ديگر آنچه در روز قيامت براى اين ظالمان و مظلومان رخ مى‌دهد، چه ثواب و چه عقاب و بنابراين احتمال نكره آمدن اين دو كلمه به منظور تعظيم بوده و خواسته است بفهماند، شاهد و مشهودى كه از حيطه تعريف بيرون است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. بروج/سور۸۵، آیه۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۶۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۷۷.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۴۲-۳۴۴.    
۵. بروج/سور۸۵، آیه۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۱۴-۴۱۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۹-۲۵۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۱۷-۴۲۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۰۸-۷۰۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مشهود»، ص۳۰۹-۳۱۰.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بروج | لغات قرآن




جعبه ابزار