• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مضغة (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مضغ (مفردات‌قرآن)، جویدن.

مضغة:(ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ)
«مضغة» از مادّه‌ «مضغ» به معناى جويدن است، و اين واژه به معناى مقدار كمى گوشت است كه انسان در يک لقمه مى‌تواند آن را بجود و اين تشبيه جالبى است براى جنين در دوران بعد از «علقه».



(يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَ غَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَيِّنَ لَكُمْ وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاء إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَ مِنكُم مَّن يُتَوَفَّى وَ مِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا وَ تَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ) (اى مردم! اگر در رستاخيز شكى داريد، به اين نكته توجّه كنيد كه: ما شما را از خاک آفريديم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» (چيزى شبيه گوشت جويده شده‌)، كه بعضى داراى شكل و خلقت است و بعضى بدون شكل؛ تا براى شما روشن سازيم كه بر هر چيز قادريم). و جنين‌هايى را كه بخواهيم تا مدّت معيّنى در رحم مادران نگاه مى‌داريم؛ و آن‌چه را بخواهيم ساقط مى‌كنيم؛ بعد شما را بصورت طفلى بيرون مى‌آوريم؛ سپس هدف اين است كه به حدّ كمال و بلوغ خويش برسيد. و بعضى از شما قبض روح مى‌شوند؛ و بعضى از شما به نامطلوب‌ترين مرحله عمر مى‌رسند؛ آن‌چنان كه بعد از علم و آگاهى، چيزى نمى‌دانند. و همچنين زمين را در فصل زمستان خشک و مرده مى‌بينى، و هنگامى كه آب باران بر آن فرو مى‌فرستيم، به جنبش در مى‌آيد و رويش مى‌كند؛ و از هر نوع گياهان بهجت‌انگيز مى‌روياند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مضغة به معناى قطعه‌اى گوشت جويده شده است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. حج/سوره۲۲، آیه۵.    
۲. راغب اصفهاني، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۷۰.    
۳. طريحی نجفی، فخرالدين، مجمع البحرين، ت الحسینی، ج۵، ص۱۶.    
۴. حج/سوره۲۲، آیه۵.    
۵. مكارم شيرازى، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۳۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۸۵.    
۷. طباطبایي، سید محمدحسین، تفسیر الميزان، ج۱۴، ص۳۴۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،، ج۱۶، ص۱۸۲.    
۹. طبرسي، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البيان، ج۷، ص۱۱۴.    



مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مضغة»، ص۵۳۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره حج | لغات قرآن




جعبه ابزار