• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معنای اسمی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



معنای اسمی، معنای دارای استقلال ذاتی می باشد.



معنای اسمی، مقابل معنای حرفی بوده و عبارت است از هر معنایی که برای افاده معنا استقلال ذاتی داشته و برای این منظور، تابع معنای دیگری نیست، مانند: معنای ابتدائیت که از کلمه «الابتدا» به دست می‌آید؛ به خلاف ابتدائیتی که مدلول حرف «مِن» است و تا معنای دیگری به آن ضمیمه نشود فهیمده نمی‌شود؛

۱.۱ - مثال

برای مثال؛ اگر گفته شود: «سرت من البصرة»، «مِن» به کمک مفهوم «سیر» و «بصره» نشان می‌دهد که آغاز سیر از بصره بوده است.


نکته اول:
معنای اسمی به هر معنای مستقلی اطلاق می‌شود و شامل معنای اسم و فعل مقابل جمله فعلی، هر دو، می‌شود؛ به خلاف مدلول حروف و هیئت‌ها که معنای حرفی‌اند.


نکته دوم:
تفاوت معنای اسمی و حرفی، همان استقلال در معنای اسمی و تبعیت در معنای حرفی است.
[۳] فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص۳۴۹.
[۵] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۶.



معنای حرفی.



۱. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص (۶۷-۶۵).    
۲. صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۲۱۹.    
۳. فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۱، ص۳۴۹.
۴. آذری قمی، احمد، تحقیق الاصول المفیدة فی اصول الفقه، ص (۱۱۰-۱۰۹).    
۵. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۶.
۶. نائینی، محمد حسین، فوائد الاصول، ج۱، ۲، ص۳۳.    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «معنای اسمی».



جعبه ابزار