معَذَّبین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
معَذَّبین:
(فَتَكونَ مِنَ الْمُعَذَّبينَ) معَذَّبین: جمع
«مُعَذَّب» اسم مفعول به معنى «عذاب شده و كيفر داده شده» است و اسم فاعل آن
«مُعَذَّب» ( عذاب‌كننده) مى‌باشد.
در اين آيه، خداوند شخص پيامبر (ص) را دعوت به اعتقاد هرچه را سخت‌تر به توحيد مى‌كند و مى‌فرمايد:
«هيچ معبود ديگرى را با خداوند مخوان كه از معذّبين خواهى بود (و مجازات خواهى شد).»
(فَتَكونَ مِنَ الْمُعَذَّبينَ) با اين كه مستقيما پيامبر اسلام (ص) منادى توحيد بود و هرگز انحراف از اين اصل درباره او متصور نبود، ولى اهميّت اين مسئله به قدرى است كه قبل از هر چيز او را در اين زمينه مخاطب مى‌سازد (و تهديد به عذاب مى‌كند) تا ديگران حساب خويش را برسند.
به موردی از کاربرد
معَذَّبین در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَكونَ مِنَ الْمُعَذَّبينَ) (اى پيامبر! هيچ معبود ديگرى را با خداوند يگانه مخوان، كه از عذاب شدگان خواهى بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
خطاب در اين آيه به رسول خدا (ص) است، او را از شرک به خدا نهى مى‌كند و اين نهى را نتيجه جمله
(وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ ...) مى‌گيرد و معناى مجموع آن اين مى‌شود: حالا كه معلوم شد اين قرآن تنزيلى است از رب العالمين و شيطان‌ها در نازل كردن آن كم‌ترين دخالتى ندارند و اين قرآن هم از جمله معارفى كه بيان مى‌كند، از شرک نهى كرده، وعده عذاب به مشركين مى‌دهد، پس به خدا شرک نورز تا آن عذاب موعود به تو نرسد و داخل در زمره معذبين نشوى.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «معَذَّبین»، ج۳، ص۱۲۶-۱۳۰.
