• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مغیِا

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مغیّا به شیء دارای غایت معیّن اطلاق می‌شود.



مغیّا، چیزی است که برای آن غایتی معین شده است؛ به بیان دیگر، مرجع غایت و آن چیزی که غایت، انتهای آن رامشخص می‌نماید، مغیّا نام دارد.

۱.۱ - مثال

برای مثال؛ در آیه شریفه: ﴿اَتِمُّوا الصِّیامَ اِلَی اللَّیْلِ﴾ کلمه «الصیام» مغیّا است و کلمه «اللیل» غایت آن را معین می‌کند. «الی» ادات غایت و «اتموا» حکم مغیّا است. مغیّا از ارکان جمله غائیه است و آن، مجموعه‌ای است که دارای مغیّا، ادات غایت، غایت و حکم می‌باشد. مغیّا در جمله غائیه به جمله یا کلمه‌ای می‌گویند که پیش از ادات غایت ( الی و حتی ) آمده است.


در این که غایت در حکم مغیّا داخل است یا خیر، میان اصولی‌ها اختلاف است.
[۴] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۲۶۵.
[۵] حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۷۸۴.
[۸] ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۱۷۰۱.
[۱۱] آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۴۶.



مفهوم غایت .


۱. سبحانی تبریزی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ص۱۶۷.    
۲. بقرة/سوره۲، آیه۱۸۷.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۲، ص۶۳.    
۴. محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۲۶۵.
۵. حیدر، محمد صنقور علی، المعجم الاصولی، ص۷۸۴.
۶. خمینی، روح الله، تهذیب الاصول، ج۱، ص۴۵۶.    
۷. خمینی، روح الله، مناهج الوصول الی علم الاصول، ج۲، ص۲۲۲.    
۸. ذهنی تهرانی، محمد جواد، تحریر الفصول، ج۳، ص۱۷۰۱.
۹. مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۱۲۵.    
۱۰. خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۵، ص۱۳۶.    
۱۱. آخوند خراسانی، محمد کاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص۲۴۶.
۱۲. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۱، ص (۴۹۸-۴۹۷).    



فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «مغیا».



جعبه ابزار