منفکّین (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منفکّین: (وَ الْمُشْرِكينَ مُنْفَكِّينَ) «منفکّین» جمع «مُنْفَکّ»
ممكن است اسم فاعل باشد يا اسم مفعول؛ بنابر تفسير اول و دوم آيه، معناى اسم فاعلى دارد و بنابر تفسير سوم معناى اسم مفعولى (دقت كنيد).
(لَمْ يَكُنِ الَّذينَ كَفَروا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَ الْمُشْرِكينَ مُنفَكّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ) (كافران از اهل كتاب و مشركان مى‌گفتند: دست از آيين خود بر نمى‌دارند تا دليل روشنى براى آن‌ها بيايد،)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه منفكين از ماده انفكاک است كه به معناى جدايى دو چيز است كه به شدت به هم متصل بوده‌اند و مراد از آن -به طورى كه از جمله
(حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ) استفاده مى‌شود -جدا شدن از مقتضاى سنت هدايت و بيان است، گويا سنت الهى دست بردار از آنان نبوده، تا حجت و بينه بيايد، همين كه آمد آن وقت رهاشان مى‌كند و به حال خودشان واگذار مى‌كند، هم چنان كه در جاى ديگر به اين معنا اشاره نموده مى‌فرمايد:
(وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ) (دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «منفکّین»، ص۵۵۸.
