منّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
{مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)|منّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)}}
مَنَّ (به فتح میم و تشدید نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قطع است. از مشتقات این کلمه در
نهج‌البلاغه،
أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (به فتح میم و سکون میم دوم) يعنى پاداش غير مقطوع و پيوسته است. منّت نهادن و به رخ كشيدن را از آن منّت گويند كه وظيفه تشكر را از آدم احسان شده قطع مى‌كند و نيز
مِنَّت (به کسر میم و تشدید نون) به معنى عطّيه و احسان سنگين است. مواردى از این کلمه در نهج البلاغه آمده است.
مَنَّ در اصل به معنى قطع است: «المنّ: القطع»
أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ يعنى پاداش غير مقطوع و پيوسته است. منّت نهادن و به رخ كشيدن را از آن منّت گويند كه وظيفه تشكر را از آدم احسان شده قطع مى‌كند و نيز
مِنَّت به معنى عطّيه و احسان سنگين است.
امام علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید:
«وَ امْتَنَّ عَلَيْكُمْ بِنِعْمَتِهِ» يعنى: «منّت نهاد بر شما و عطا كرد نعمت خود را.»
(شرح‌های خطبه:
)
و حضرت در جایی دیگر می‌فرماید:
«وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ» يعنى: «مى‌خواستيم احسان كنيم.»
(شرح‌های حکمت:
)
و نیز حضرت می‌فرماید:
«وَ نَسْأَلُهُ لِمِنَّتِهِ تَمَاماً» يعنى: «مى‌خواهيم نعمت و احسان خويش را بر شما تمام كند.»
(شرح‌های خطبه:
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «منّ»، ج۲، ص۹۹۵.
