• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

منّ بنی اسرائیل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




مَنّ بَني‌إِسْرائيل (به فتح میم و تشدید نون) از واژگان قرآن کریم به معنای همه نعمت‌هایی كه خدا بى‌زحمت به بنى اسرائيل داد، است.



مَنّ بَني‌إِسْرائيل به معنای همه نعمت‌هایی كه خدا بى‌زحمت به بنى اسرائيل داد، می‌باشد.


(وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ‌ الْمَنَ‌ وَ السَّلْوى‌) (و ابر را بر شما سايبان قرار داديم؛ و «مَنّ» نوعى صمغ شيرين گياهان‌ و «سلوى» پرنده‌اى مانند بلدرچين‌ را براى شما فرستاديم) منّ و سلوى در و نيز آمده است. راجع به سلوى در «سلو» سخن گفته‌ايم كه پرنده به خصوصى بود.
راجع به منّ هاكس در قاموس می‌گويد: منّ چيزى است كه خدای تعالى بر بنی اسرائیل آن‌گاه كه در دشت بودند در عوض نان برايشان نازل فرمود كه نان آسمانی خوانده شده است.
نگارنده گويد: سفر خروج در تورات چنين است: «آن گاه خداوند به موسى گفت همانا من نان از آسمان براى شما بارانم و قوم رفته كفايت هر روز را در روزش گيرند تا آنها را امتحان كنم كه بر شریعت من رفتار می‌كنند يا نه».
در المنار می‌گويد: منّ مادّه چسبنده و شيرينى است مانند عسل كه از هوا بر سنگ و برگ درختان مى‌نشيند، آن در اوّل مايع است سپس سفت و خشک می‌شود و مردم آن‌ را جمع می‌كنند و ترنجبین آن است.
در مجمع درباره آن چهار وجه نقل كرده ماده معروفى كه بر درختان مى‌نشيند. چيزى است مانند صمغ كه بر درختان مى‌نشست و مثل عسل شيرين بود و نان نازک. همه نعمت‌هایی كه خدا بى‌زحمت به بنى اسرائيل داد.
در اقرب الموارد گويد: منّ هر شبنمى است كه بر درخت و سنگ مى‌نشيند و شيرين باشد و مانند عسل است و همچون صمغ می‌خشكد مانند سيرخشت (شيرخشت) و ترنجبين. ناگفته نماند: آمدن منّ بر بنى اسرائيل به صورت اعجاز بود لذا به‌ اندازه‌اى نازل می‌شد كه احتياج آن‌ها را رفع می‌كرد و ظاهرا شيره‌اى مانند شيرخشت بوده است و اللّه العالم.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۹۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۷۸.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۳۱۸.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۵۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ج۱، ص۸.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۹۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۸۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۲۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۸۴.    
۱۰. اعراف/سوره۷، آیه۱۶۰.    
۱۱. طه/سوره۲۰، آیه۸۰.    
۱۲. سفر خروج باب ۱۶ بند ۴    
۱۳. چهارم باب ۱۶    
۱۴. رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۱، ص۲۶۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۲۴.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۸۴.    
۱۷. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص ۳۱۴.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «منّ بنی‌اسرائیل»، ج۶، ص۲۹۴.    






جعبه ابزار