مَتاب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَتاب: (يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً) «مَتاب» از مادّه «
توب» مصدر ميمى به معناى
«توبه» است
و چون در اين‌جا مفعول مطلق است تاكيد را مى‌رساند.
(وَ مَن تَابَ وَ عَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا) (و كسى كه توبه كند و عمل صالح انجام دهد، به سوى خدا بازگشت مى‌كند و پاداش خود را از او مى‌گيرد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه متاب مصدر ميمى از ماده توبه است و سياق آيه مى‌رساند كه در مقام رفع استبعاد از تبديل سيئات به حسنات است و خلاصه: مى‌خواهد بفهماند كه امر توبه آن‌قدر عظيم و اثرش آن چنان زياد است كه سيئات را مبدل به حسنات مى‌كند و هيچ استبعادى ندارد، چون توبه عبارت است از رجوع خاص به سوى خداى سبحان و
خداى تعالى هر چه بخواهد مى‌كند. در اين آيه شريفه علاوه بر بيان مزبور، اين نكته نيز آمده كه توبه شامل تمامى گناهان مى‌شود، چه گناهى كه توأم با
شرک باشد و چه آن‌كه توأم نباشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَتاب»، ص۴۹۸.
