• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَجِید (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَجِيد:(ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ)
«مَجِيد» از مادّه‌ «مجد» به معناى گستردگى كرم و شرافت و جلال است؛ و اين از صفاتى است كه مخصوص خداوند مى‌باشد، و در مورد ديگران كمتر به كار مى‌رود. بايد توجّه داشت كه‌ «مَجِيد» در آيه فوق، طبق قرائت مشهور، مرفوع است، و از اوصاف خدا است، نه مجرور و از اوصاف عرش.



(ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ) (صاحب تخت قدرت و داراى مجد و عظمت است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از كلمه عرش كه در لغت به معناى تخت سلطنت است، مقام مالكيت خداى تعالى، و كنايه است از اينكه او هر تصرفى كه بخواهد مى‌تواند در مملكتش كه سراپاى‌ عالم است بكند، و هر حكمى را كه بخواهد به هر نحوى كه بخواهد براند. و كلمه مجيد صفت مشبهه از مجد است، كه به معناى عظمت معنوى است، و همان كمال ذات و صفات خدا است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. بروج/سوره۸۵، آیه۱۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۶۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت حسینی، ج۳، ص۱۴۲.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۳۶۱.    
۵. بروج/سوره۸۵، آیه۱۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۲۰.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۵۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۲۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۰.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَجِید»، ص۵۰۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره بروج | لغات قرآن




جعبه ابزار