• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَدْیَن (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مدین (مفردات‌قرآن).

مَدْيَن:(وَ إِلى‌ مَدْيَنَ أَخاهُمْ)
«مَدْيَن» (بر وزن مريم) نام آبادى‌ شعیب (علیه‌السلام‌) و قبيله او است، اين شهر، در مشرق‌ «خلیج عقبه» قرار داشته، و مردم آن از فرزندان اسماعیل (علیه‌السلام) بودند، و با «مصر»، «لبنان» و «فلسطین» روابط تجارى داشته‌اند.
امروز شهر «مدين»، «معان» ناميده مى‌شود؛ ولى بعضى از جغرافى‌دانان نام «مدين» را بر مردمى اطلاق كرده‌اند كه در ميان «خليج عقبه» تا «کوه سینا» مى‌زيسته‌اند. در «تورات» نيز نام‌ «مديان» آمده، اما به عنوان بعضى از قبائل (و البته اطلاق يک نام بر شهر و صاحبان شهر، معمول است).



(وَ إِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ وَ لاَ تَنقُصُواْ الْمِكْيَالَ وَ الْمِيزَانَ إِنِّيَ أَرَاكُم بِخَيْرٍ وَ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ) (وبه سوى «مَدْيَن» برادرشان شعيب را فرستاديم؛ گفت: «اى قوم من! خدا را پرستش كنيد، كه جز او، معبودى براى شما نيست. پيمانه و وزن را كم نكنيد و دست به كم‌فروشى نزنيد. كه من خيرخواه شما هستم و از عذاب روز فراگير، بر شما بيمناكم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه شريفه عطف است بر داستان‌هايى كه در سابق از انبياء و امت‌هايشان گذشت، و كلمه مدين نام شهرى است كه در قديم بوده و جناب شعيب در آنجا مى‌زيسته، پس اگر نسبت ارسال شعيب را به مدين داده و حال آن‌كه آن جناب به سوى اهل مدين فرستاده شده بود نه به سوى مدين (چون خودش در آنجا زندگى مى‌كرد) از باب مجاز در اسناد است مثل اين‌كه مى‌گوييم: ناودان جارى شد (يعنى آب ناودان جارى شد) و اين‌كه شعيب را برادر آن مردم خوانده، دليل بر اين است كه با آن مردم خويشى و نسبت داشته است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. هود/سوره۱۱، آیه۸۴.    
۲. الراغب الأصفهانی، المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ص۳۲۳.    
۳. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۳۱۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۹، ص۲۴۲.    
۵. هود/سوره۱۱، آیه۸۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۵۴۰.    
۸. اطباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۶۱.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۰۹.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۸۵.    



اخاهم مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «مَدْیَن»، ص۵۱۴.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره هود | لغات قرآن




جعبه ابزار