مَقْعَد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَقْعَد:
(في مَقْعَدِ صِدْقٍ) مَقْعَد مصدر ميمى به معنى «قعود» (نشستن) و نيز اسم مكان به معنى «مكان نشستن» (اقامت) و جمع آن «مقاعد» است. (نشستگاه‌ها،كمينگاه‌ها). در آخرين آيه از
سوره قمر (آيه مورد بحث) توضيح بيشترى براى جايگاه متّقين داده است و چنين مى‌گويد:«آن‌ها در جايگاه صدق و حق و راستى نزد خداوند مالک قادر قرار دارند.» چه توصيف جالبى در اين آيه از جايگاه پرهيزگاران شده است! دو ويژگى دارد كه همه امتيازات در آن جمع است: نخست اين كه آن‌جا، جايگاه صدق است و هيچ‌گونه باطل و بيهودگى در آن راه ندارد، سراسر حق است و تمام وعده‌هاى خداوند درباره بهشت در آن‌جا عينيّت پيدا مى‌كند و صدق آن‌ها آشكار مى‌شود. ديگر اين‌كه:در جوار و قرب خدا است، همان چيزى كه از كلمه «عند» (نزد) استفاده مى‌شود كه اشاره به نهايت قرب و نزديكى و معنوى است نه جسمانى، آن هم نسبت به خداوندى كه هم مالک است و هم قادر، هرگونه نعمت و موهبتى در قبضه قدرت و در فرمان حكومت و مالكيت او است و به همين دليل در پذيرايى اين ميهمانان گرامى فروگذار نخواهد كرد و تنها خودش مى‌داند چه مواهبى براى آن‌ها آماده ساخته است. اين آيه درباره پاداش بزرگ معنوى سخن مى‌گويد و آن حضور در پيشگاه قرب مليک مقتدر است كه روح انسان به پرواز در مى‌آيد و در شور و نشاط فرومى‌رود، به‌ويژه آن‌كه تعبيراتى همچون «مليک» و «مقتدر» و نيز «مقعد صدق» همگى دلالت بر دوام و بقاى اين حضور و قرب معنوى دارد.
به موردی از کاربرد
مَقْعَد در قرآن، اشاره می‌شود:
(في مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَليكٍ مُّقْتَدِرٍ) علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
{{تورفتگی:a:(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَقْعَد»، ج۳، ص۷۲۳.
