• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مَنْشور (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَنْشور: (كِتاباً يَلْقاهُ مَنْشُوراً)
تعبير به‌ «مَنْشور» (گشوده) از مادّه‌ «نشر» اشاره به اين معنا است كه: آن‌چه در اينجا پنهان و سربسته است، در آنجا آشكار و باز مى‌شود. (بعضى معتقدند اين واژه معناى درخشندگى و لمعان را نيز در بردارد).



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با مَنْشور:

۱.۱ - آیه ۱۳ سوره اسراء

(وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طآئِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ كِتابًا يَلْقاهُ مَنشورًا) (و هر انسانى، اعمالش را بر گردنش آويخته‌ايم و روز قيامت، نامه اعمالش را براى او بيرون مى‌آوريم كه آن را در برابر خود، گشوده مى‌بيند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله‌ (وَ نُخْرِجُ لَهُ) اشاره‌اى است به اينكه حقايق كتاب اعمال از ادراک انسان پوشيده شده و در پس پرده غفلت است و خداوند در روز قيامت آن را از پس پرده بيرون مى‌كشد و آدمى را از جزئيات آن با خبر مى‌سازد و مقصود از جمله‌ (يَلْقاهُ مَنْشوراً) هم همين است و اين خود دليل بر اين است كه اين كتاب براى هر كس آماده و زير سر است و نسبت به احدى در آن غفلت نمى‌شود، بنابراين، جمله مذكور تاكيد جمله قبلى است كه مى‌فرمود: (وَ كُلَّ إِنسانٍ أَلْزَمْناهُ طائِرَهُ في عُنُقِهِ) چون حاصل معناى اين جمله نيز همين بود كه هر انسانى به زودى آثار اعمالش را خواهد يافت، اولا براى اين‌كه آثار اعمال، لازم لاينفک و جدايى ناپذير او است و ثانيا براى اين‌كه به صورت كتابى در آمده كه به زودى آن را پخش و منتشر خواهد ديد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۳ سوره طور

(في رَقٍّ مَّنشورٍ) (در صفحه‌اى گسترده.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نشر كه مصدر كلمه منشور است به معناى گستردن و متفرق كردن است و مراد از كتابى كه مسطور و در رقى منشور است به گفته بعضى‌ لوح محفوظ است كه خدا تمامى حوادث عالم را آن‌چه بوده و هست و خواهد بود در آن نوشته و ملائكه آسمان، آن را مى‌خوانند (و اجراء مى‌كنند). بعضى‌ هم گفته‌اند: مراد از آن قرآن کریم است كه خدا آن را در لوح محفوظ نوشته و بعضى‌ گفته‌اند: تورات است كه در سابق در كاغذهاى پوستى نوشته مى‌شد و هر وقت مى‌خواستند آن را بخوانند لوله كاغذ را باز مى‌كردند و مى‌خواندند. و به نظر ما مناسب‌تر با آيه قبلى آن است كه بگوييم: منظور از آن همان قول اخير است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۳.    
۲. طور/سوره۵۲، آیه۳.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۰۵.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص۶۴.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۴۲۳.    
۶. اسراء/سوره۱۷، آیه۱۳.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸۳.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۷۶.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۵۵-۵۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۰۳.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۲۲.    
۱۲. طور/سوره۵۲، آیه۳.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۲۳.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۵.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۶.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۴۰.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۷.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَنْشور»، ص۵۵۸.    






جعبه ابزار