مُحْسِن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُحْسِن: (ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ) «مُحْسِن» از مادّه
«إِحسان» در اين‌جا به معناى
مؤمن و مطيع فرمان
خدا است،
و چه احسان و نيكوكارى از اين برتر تصور مى‌شود؟
(وَ بَارَكْنَا عَلَيْهِ وَ عَلَى إِسْحَاقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهِ مُبِينٌ) (ما به او و
اسحاق بركت داديم؛ و از دودمان آن دو، افرادى بودند نيكوكار ولى افرادى آشكارا به خود ستم كردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: جمله باركنا از مصدر مباركة است، و آن به اين است كه خير و دوام پر حاصلى را نصيب موجودى كنند. پس معناى آيه چنين مى‌شود: ما
ابراهیم و اسحاق را خير و دوام داديم و آن دو را پر حاصل و پر اثر گردانديم. ممكن هم هست جمله
(وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما ...) قرينه باشد بر اينكه مراد از جمله باركنا اين باشد كه ما بركت و كثرت را در اولاد او و اولاد اسحاق قرار داديم. و بقيه الفاظ آيه روشن است. مى‌فرمايد: و از ذريه ابراهيم، و اسحاق بعضى نيكوكار و بعضى آشكارا به خود ستم كردند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُحْسِن»، ص۵۰۹.
