مُخَلَّدُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُخَلَّدُون:(وِلْدانٌ مُّخَلَّدُونَ) تعبير به
«مُخَلَّدُون» از مادّه
«خُلود» با اين كه همه اهل بهشت
«مخلّد» و جاودانى هستند،
اشاره به جاودانگى، نشاط جوانى، و طراوت و زيبايى آن‌ها است.
(يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ) (نوجوانانى جاودان در شكوه و طراوت پيوسته برگرد آنان مى‌گردند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ولدان جمع ولد- فرزند- است، و طواف كردن پسرانى بهشتى بر پيرامون مقربين كنايه است از حسن خدمتگزارى آنان، و كلمه مخلدون اسم مفعول از باب تفعيل از ماده خلود است، كه به معناى دوام است، يعنى پسرانى بهشتى به آنان خدمت مى‌كنند كه تا ابد به همان قيافه پسرى و جوانى باقيند، و گذشت زمان اثرى در آنان نمى‌گذارد.
بعضى
از
مفسرين گفته‌اند: مخلدون از ماده خلد - به فتحه خاء و لام- است كه به معناى گوشواره است و مراد اين است كه خدمتكاران نامبرده گوشواره بگوشند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مكارم شيرازى، ناصر، لغات در تفسير نمونه، بر گرفته از مقاله «مُخَلَّدُون»، ص۵۱۲.
