مُسَحَّر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُسَحَّر:(أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ) «مُسَحَّر» از مادّه «
سحر» به معناى كسى است كه مسحور شده باشد.
آن‌ها معتقد بودند كه ساحران گاه از طريق سحر، عقل و هوش افراد را از كار مى‌اندازند، اين سخن را نه تنها به
حضرت صالح (علیه‌السلام) گفتند كه به گروهى ديگر از پيامبران نيز اين تهمت را وارد ساختند، حتى به
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، چنان كه در آيه ۸
سوره فرقان مى‌خوانيم:
(إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً) «ستمگران گفتند: شما تنها از مردى پيروى مى‌كنيد كه بر اثر مسحور شدن، عقل خود را از دست داده است»
(قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ) (گفتند: اى صالح! تو از افسون‌شدگانى و عقل خود را از دست داده‌اى.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى تو از كسانى هستى كه نه يک بار و دو بار، بلكه پى در پى جادو مى‌شوند و تو را آن قدر جادو كرده‌اند كه ديگر عقلى برايت نمانده.
بعضى
از علما گفته‌اند: كلمه سحر به معناى بالاى شكم است و مسحر كسى است كه داراى جوف و شكم باشد، در نتيجه مسحر در آيه كنايه مى‌شود از اين‌كه تو نيز مانند ما بشرى هستى مى‌خورى و مى‌نوشى. بنابر اين، جمله
(ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا) تاكيد همان كلمه مى‌شود.
بعضى
ديگر گفته‌اند مسحر به معناى كسى است كه داراى سحر يعنى ريه باشد، آن وقت معنا چنين مى‌شود كه تو نيز مانند ما نفس مى‌كشى.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مُسَحَّر»، ص۵۲۵.
