مُنْفَطِر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُنْفَطِر: (السَّمآءُ مُنْفَطِرٌ) «مُنْفَطِر» از مادّه «
انفطار» به معناى
«انشقاق» و شكافتن است
و ضمير در
«بِهِ» به
«يوم» باز مى‌گردد، يعنى آسمان به واسطه آن روز از هم شكافته مى‌شود (توجّه داشته باشيد
«سماء» هم به صورت مذكر و هم مؤنث مجازى، استعمال مى‌شود).
(السَّماء مُنفَطِرٌ بِهِ كانَ وَعْدُهُ مَفْعولًا) (و در آن روز آسمان از هم شكافته مى‌شود و وعده الهى، انجام شدنى است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه انفطار به معناى شكاف برداشتن است و اگر صفت سماء را مذكر آورد، براى اين بود كه سماء، جائز الوجهين است، هم مى‌توان صفتش را مذكر آورد و هم مونث و ضمير به، به كلمه يوم بر مى‌گردد و حرف باء در آن سببيت را مى‌فهماند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُنْفَطِر»، ص۵۵۸.
