مِنْسَأَتَهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِنْسَأَتَهُ: (تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ) «مِنْسَأَتَهُ» از مادّه «
نسأ» (بر وزن نسخ)
و
«نسى‌ء» (بر وزن نصيب) به معناى
تأخیر است و از آنجا كه به وسيله عصا اشيايى را به عقب مى‌رانند و دور مى‌كنند كلمه
«مِنْسَأَة» به آن اطلاق شده است (يعنى وسيله عقب‌رانى). بعضى از
مفسران گفته‌اند: اين واژه از واژه‌هاى
اهل یمن بوده و از آنجا كه
سلیمان (ع) بر اين منطقه حكومت داشت،
قرآن در مورد او به كار برده است.
(فَلَمَّا قَضَيْنَا عَلَيْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْكُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَيَّنَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ الْغَيْبَ مَا لَبِثُوا فِي الْعَذَابِ الْمُهِينِ) (با اين همه جلال و شكوه سليمان هنگامى كه مرگ را بر او مقرّر داشتيم، آن‌ها را از مرگ وى آگاه نساخت مگر جنبنده زمين (موريانه) در حالى كه عصاى او را مى‌خورد تا شكست و پيكر سليمان فرو افتاد؛ هنگامى كه بر زمين افتاد
جنّیان فهميدند كه اگر از
غیب آگاه بودند در
عذاب خواركننده باقى نمى‌ماندند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از منساة عصا است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مِنْسَأَتَهُ»، ص۵۵۷.
