• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میقات (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





میقات: (فَتَمَّ ميقاتُ رَبِّهِ)
«میقات» از مادّه‌ «وقت» به معناى وقتى است كه براى انجام كارى تعيين شده است و معمولًا بر زمان اطلاق مى‌گردد. اما گاهى به مكانى كه بايد كارى در آن انجام پذيرد، گفته مى‌شود، مانند «ميقات حج» يعنى مكانى كه هيچ كس بدون احرام نمى‌تواند از آنجا بگذرد و منظور از «ميقات» در سوره‌ واقعه همان «وقت مقرر قيامت» است، كه در آن روز همه انسان‌ها در محشر براى رسيدگى به حساب‌هايشان اجتماع مى‌كنند، گاهى نيز به صورت كنايه، براى مكانى كه براى انجام كارى مقرّر شده است به كار مى‌رود.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با میقات:

۱.۱ - آیه۱۴۲ سوره اعراف

(وَ واعَدْنا مُوسَى ثَلاثينَ لَيْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِيقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعينَ لَيْلَةً وَ قالَ مُوسَى لأَخيهِ هارونَ اخْلُفْني في قَوْمي وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبِعْ سَبيلَ الْمُفْسِدينَ) (و ما با موسى سى شب وعده گذاشتيم؛ سپس آن را با ده شب ديگر تكميل نموديم؛ به اين ترتيب ميعاد پروردگارش با او، چهل شبِ تمام شد و موسى به برادرش هارون گفته بود: «در ميان قومم جانشين من باش. و امور آن‌ها را اصلاح كن و از روش مفسدان پيروى منما.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ميقات معنايش نزديک به معناى كلمه وقت است و تقريبا همان معنا را مى‌دهد و فرق آن دو به طورى كه صاحب مجمع البيان گفته اين است كه: ميقات آن وقت معين و محدودى است كه بنا است در آن وقت عملى انجام شود، به خلاف وقت كه به معناى زمان و مقدار زمانى هر چيز است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه۵۰ سوره واقعه

(لَمَجْموعونَ إِلَى ميقاتِ يَوْمٍ مَّعْلومٍ) (همگى در موعد روزى معين گردآورى مى‌شوند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه ميقات به معناى وقت معينى است، كه امرى را با آن تحديد كنند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۳ - آیه۱۷ سوره نبأ

(إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ ميقاتًا) (آرى روز جدايى حق از باطل، ميعاد همگان است.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در مجمع البيان مى‌گويد: كلمه ميقات به معناى آخرين لحظه از مدتى است كه براى حدوث امرى از امور معين شده و اين كلمه از ماده وقت است هم چنان كه كلمه ميعاد از ماده وعد و كلمه مقدار از قدر گرفته شده‌اند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۲.    
۲. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۰.    
۳. نبأ/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۹.    
۵. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۲۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۴۰۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۴۴.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۵.    
۹. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۷.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۰۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۳۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۴۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۲۸.    
۱۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۶.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۳.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۴.    
۲۱. نبأ/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۲.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۸.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۵.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۳۵.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۱.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «میقات»، ص۵۶۸-۵۶۹.    






جعبه ابزار