ناکثین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كلمه نَكْث در
لغت به معنی شكستن
پيمان،
قسم،
بيعت و باز كردن گرههای
طنابآمده است.
در
اصطلاح به كسانی گفته میشود كه با
حضرت علی (علیه السلام) در
جمل جنگ كردند، و بزرگان آنها
طلحه و
زبير از كسانی بودند كه از قبل با آن حضرت
بيعت كرده بودند و سپس آن
پيمان را شكستند.
قرآن در اين باره میفرمايد: «وَانْ نَكَثُوا ايْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فی دينِكُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ...» «اگر بعد از بستن
عهد،
پيمان شكنی كردند و در
دين به شما
طعنهزدند، پس بكشيد، پيشوايان
كفر را....»
حضرت علی (علیه السلام) در ذيل
آيه خطاب به
اهل بصره فرمود:«... وَالَّذی فَلَقَالْحَبَّةَ وَ بَرِیءُ النَّسْمَةَ وَاصْطَفی مُحَمَّداً (ص) بِالنُّبُوَّةِ انْتُمْ لِاصْحابِ هذِهِ الْايَةَ وَ ما قُوتِلُوا مُنْذُ نَزَلَتْ»»«سوگند به
خدايی كه
انسان را
خلق كرد و
دانه را شكافت و
محمد (صلی الله علیه وآله) را به
پيامبری برگزيد، اهل (و منظور از) اين آيه شما هستيد و از زمانی كه نازل شد، هيچ كس با اهل اين آيه نجنگيده است»
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۱۲۳.
