• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نشانه‌های توبه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



در روایات نشانه‌هایی برای توبه ذکر شده است که به برخی از آنها در این مبحث اشاره شده است.



از دیدگاه نبوی چهار نشانه بیانگر توبه نصوح و توبه گر حقیقی است: ۱. اخلاص عمل برای خدا؛ ۲. فرو گذاشتن باطل ؛ ۳. پای بندی به حق ؛ ۴. شوق و آزمندی به نیکی.


حضرتش معتقد بود: «اگر نشانه توبه در توبه گذار آشکار نشود توبه نکرده است». (پس باید) طلب کاران را خشنود سازد، نمازها (ی نخوانده را) اعاده کند، میان مردم فروتنی نماید، خود را از شهوات و خواهش‌های نفسانی به دور دارد، و با روزه گرفتن، گردن خود را نزار سازد.
[۳] صدوق، جامع الاخبار، ص۲۲۶.

در حدیثی دیگر فرمود: «چون بنده‌ای توبه کند و دشمنانش را راضی نگرداند، بر عبادت خویش نیفزاید، لباس خویش را تغییر ندهد، دوستانش را عوض نکند (بدها را ترک کند و خوب‌ها را انتخاب نماید)، محل نشستن خود را تغییر ندهد، رخت خواب و متکایش را عوض ننماید، اخلاق و نیاتش را دگرگون نسازد، دلش را نگشوده، دستش را باز ننماید، آرزوهایش را کوتاه نکند، زبانش را حفظ ننماید، زیادی نیروی خود را از بدن نگیرد، بازگشت کننده و توبه گر نباشد و اگر بدین خصال پایداری کند روشن می‌شود که تایب است».


عمل توبه کار حقیقی، بیانگر اسلام ، ایمان ، علم و عمل اوست که تفصیل و تعلیل آن در کلام نبوی در سفارشاتشان به حضرت علی علیه‌السّلام آمده است.


۱. حرانی، تحف العقول، ص۲۰.    
۲. مجلسی، بحارالانوار، ج۶، ص۳۵.    
۳. صدوق، جامع الاخبار، ص۲۲۶.
۴. مجلسی، بحارالانوار، ج۶، ص۳۶.    
۵. حرانی، تحف العقول، ص۳۵.    



دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم،سایت بلاغ، برگرفته از مقاله«توبه».



جعبه ابزار