برخی از مفسران گفته‌اند مراد از نعمت در آیه فوق، چیزهایی است که خداوند به بشر ارزانی داشته است؛ چه نعمت‌های ظاهری و چه نعمت‌های معنوی. انسان باید برای نعمت‌های ظاهری و معنوی، زبان شکر و سپاس داشته باشد و در عمل، بذل و بخشش و انفاق کند. برخی دیگر از مفسّران گفته‌اند مراد از نعمت، تنها نعمت معنوی ؛ یعنی قرآن و نبوت است که پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم موظف به ابلاغ و اظهار و بازگو کردن آن بود. بنابراین نظر، از آیه ۱۱ سوره ضحی استفاده می‌شود که «نعمت» یکی از نام‌ها و صفات قرآن کریم است.
