هرگونه گزاف و باطل در آفرینش و هستی راه ندارد. «وما خلقنا السماء والارض وما بینهما بـطلا ذلک ظن الذین کفروا...»؛ ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این گمان کافران است؛ وای بر کافران از آتش ( دوزخ )!
راه نداشتن هرگونه گزاف و باطل، در آفرینش انسان راه ندارد. «افحسبتم انما خلقنـکم عبثا وانکم الینا لاترجعون• فتعــلی الله الملک الحق لا الـه الا هو رب العرش الکریم»؛ آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده‌ایم، و بسوی ما باز نمی‌گردید؟ پس برتر است خداوندی که فرمانروای حقّ است (از اینکه شما را بی‌هدف آفریده باشد)! معبودی جز او نیست؛ و او پروردگار عرش کریم است!
