نماز شب نشانه بهشتیان
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند در
قرآن کریم نماز شب را از نشانه‌های بهشتیان معرفی نموده است. می‌فرماید: «کانوا قلیلاً من اللّیل ما یهجعون و بالاسحار هم یستغفرون؛
آنها (پرهیزکاران) کمی از شب‌ها را می‌خوابیدند و در سحرگاهان
استغفار می‌کردند.»
آیات بعد به توضیح چگونگی نیکوکار بودن آنها پرداخته، سه وصف را از میان اوصاف آنها بیان می‌کند.
نخست این که: آنها کمی از شب‌ها را می‌خوابیدند» «کانوا قلیلاً من اللیل ما یهجعون».
(یهجعون) از ماده (هجوع) به معنی
خواب شبانه است.
بعضی گفته‌اند منظور این است که آنها اکثر
شب را بیدار بودند و کمی از شب را می‌خوابیدند، و به‌اصطلاح همواره
شب‌زنده‌دار بودند.
ولی از آنجا که این حکم به‌صورت یک دستور عمومی برای پرهیزکاران و محسنین بعید به نظر می‌رسد این تفسیر مناسب نیست، بلکه منظور این است که آنها کمتر اتّفاق می‌افتاد تمام شب را بخوابند، و به تعبیر دیگر (لیل) (شب) به‌صورت
جنس و عموم در نظر گرفته شده.
بنابراین همه شب بخشی را بیدار بودند و به
عبادت و
نماز شب می‌پرداختند و شب‌هایی را که تماماً در خواب باشند و عبادت شبانه از آنها به کلّی فوت شود کم بوده است.
این تفسیر در حدیثی از
امام صادق (علیه‌السّلام) نیز نقل شده است.
دومین وصف آنها را چنین بیان می‌کند: آنها پیوسته در سحرگاهان
استغفار می‌کردند «و بالاسحار هم یستغفرون».
در آخر شب که چشم غافلان در خواب است، و محیط از هر نظر آرام، قال و غوغای زندگی مادّی فرونشسته، و عواملی که فکر انسان را به خود مشغول دارد خاموش است برمی‌خیزند، و به درگاه خدا می‌روند، در پیشگاه معبود به راز و نیاز می‌پردازند،
نماز می‌خوانند، و مخصوصاً از
گناهان خود استغفار می‌کنند.
بسیاری معتقدند که منظور از استغفار در اینجا همان نماز شب است، از این جهت که قنوت نماز وتر مشتمل بر استغفار است.
(اسحار) جمع (
سحر) (بر وزن بشر) در اصل به معنی پوشیده و پنهان بودن است، و چون در ساعات آخر شب پوشیدگی خاصّی بر همه چیز حاکم است (سحر) نامیده شده.
واژه (سحر) (بر وزن شعر) نیز به چیزی گفته می‌شود که چهره حقائق را می‌پوشاند و یا اسرار آن از دیگران پوشیده است.
در روایتی در تفسیر (
درّ المنثور) آمده است که
پیغمبر گرامی اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: ان آخر اللیل فی التهجد احب الی من اوله، لان الله یقول و بالاسحار هم یستغفرون: آخر شب برای
تهجد (نماز شب) نزد من محبوب‌تر است از آغاز آن، زیرا
خداوند می‌فرماید: پرهیزکاران در سحرگاهان استغفار می‌کنند.
و در حدیث دیگری از
امام صادق (علیه‌السّلام) می‌خوانیم: (کانوا یستغفرون الله فی الوتر سبعین مرة فی السحر): (نیکوکاران بهشتی در نماز وتر به هنگام سحر هفتاد مرتبه از خدا طلب آمرزش می‌کردند).
و در درّ المنثور است که
ابن مردویه از
انس روایت کرده که گفت: رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: برای شب‌زنده‌داری و نماز شب آخر شب را بیشتر از اوّل شب دوست دارم چون خدای تعالی فرموده: «و بالاسحار هم یستغفرون».
و در همان کتاب است که ابن مردویه از ابن عمر از رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) روایت کرده که در پاسخ کسی که از معنای جمله «و بالاسحار هم یستغفرون» پرسید، فرمود: یعنی نماز می‌خوانند.
شاید تفسیر استغفار به نماز از این جهت است که استغفار جزئی از نماز شب یعنی
نماز وتر است، همچنان که در آیه: «و قرآن الفجر ان قرآن الفجر کان مشهوداً»
منظور از قرآن فجر همان نماز است.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «نماز شب نشانه بهشتیان»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۲/۲.
