• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هِیْم (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




هِیْم: (فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ)
«هِیْم» (بر وزن میم) جمع‌ «هائم» (و بعضی آن را جمع «اهیم» و «هیماء» می‌دانند) در اصل از «هُیام» (بر وزن فرات) به معنای «بیماری عطش» است که به شتر عارض می‌شود، این تعبیر در مورد عشق‌های سوزان، و عاشقان بیقرار نیز به کار می‌رود.
بعضی از مفسران «هِیم» را به معنای زمین‌های شنزار می‌دانند که، هر قدر آب روی آن بریزند در آن فرو می‌رود، و گویی هرگز سیراب نمی‌شود!



(فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ) (و همچون شتران تشنه، از آن مى‌آشاميد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه هيم جمع هيماء است، و هيماء آن شترى را گويند كه مبتلا به بيمارى هيام- به ضمه هاء- شده باشد، و بيمارى هيام آفتى است كه شتران بدان مبتلا مى‌شوند، مانند بيمارى استسقاء (در آدميان) كه حيوان از شدت عطش آب مى‌خورد، ولى رفع عطش نمى‌شود، و هم چنان مى‌نوشد تا بميرد، و يا به معناى درد شديدى است كه بدان مبتلا مى‌گردد، و از شدت درد مى‌ميرد.
بعضى‌ گفته‌اند: منظور از هيم، ريگزار است كه هيچ وقت از آب سير نمى‌شود. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۴۸.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۸۹.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۳، ص۲۴۷.    
۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۵۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۴.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هِیْم»، ص۶۲۸.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره واقعه | لغات قرآن




جعبه ابزار