• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وضع شخصی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


وضع شخصی به تصور تفصیلی لفظ توسط واضع هنگام وضع اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.


واضع در هنگام وضع، ناچار از تصور لفظ و معنا است؛ از این رو «وضع»، به لحاظ چگونگی تصور لفظ دو صورت دارد: وضع نوعی و وضع شخصی.

وضع شخصی آن است که واضع، خود لفظ را بنفسه و به صورت تفصیلی تصور نموده و آن را برای معنایی قرار می‌دهد، مانند:زید، انسان و... که زید مثال برای وضع خاص و موضوع له خاص ، و انسان مثال برای وضع عام و موضوع له عام است.
[۱] مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۰.    
[۲] ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۷۶.
[۳] صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۲۱۳.
[۴] صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۹۴.    
[۵] شهابی، محمود، تقریرات اصول، ج۲، ص ۳۶.
[۶] خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۳.    
[۷] مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۲۸۹.    
[۸] محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۵۸.


۱. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۰.    
۲. ↑ ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۳۷۶.
۳. ↑ صدر، محمد باقر، دروس فی علم الاصول، ج۱، ص۲۱۳.
۴. ↑ صدر، محمد باقر، بحوث فی علم الاصول، ج۱، ص۹۴.    
۵. ↑ شهابی، محمود، تقریرات اصول، ج۲، ص ۳۶.
۶. ↑ خویی، ابوالقاسم، محاضرات فی اصول الفقه، ج۱، ص۵۳.    
۷. ↑ مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۲۸۹.    
۸. ↑ محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۱، ص۵۸.


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «وضع شخصی».



جعبه ابزار