وعده بهشت به روزه داران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
قرآن کریم به روزه داران، از سوی
خدا وعده بهشت داده شده است.
ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم وامولهم بان لهم الجنة... وعدا علیه حقا فی التوریة والانجیل والقرءان...(خداوند از
مؤمنان، جانها و اموالشان را خریداری کرده، که (در برابرش) بهشت برای آنان باشد؛ (به این گونه که: ) در
راه خدا پیکار می‌کنند، می‌کشند و کشته می‌شوند؛ این وعده حقی است بر او، که در تورات و انجیل و قرآن ذکر فرموده؛ و چه کسی از خدا به عهدش وفادارتر است؟! اکنون
بشارت باد بر شما، به داد و ستدی که با خدا کرده‌اید؛ و این است آن
پیروزی بزرگ! )
کلمه" اشتراء" به معنای قبول آن جنسی است که در
خرید و فروش در برابر پرداخت
قیمت به
انسان منتقل می‌شود.
خدای سبحان در این آیه به کسانی که در راه خدا با
جان و
مال خود جهاد می‌کنند. وعده قطعی بهشت می‌دهد و می‌فرماید که این وعده را در تورات و انجیل هم داده، همانطور که در قرآن می‌دهد. خداوند این وعده را در قالب
تمثیل بیان نموده و آن را به خرید و فروش تشبیه کرده است، یعنی خود را خریدار و
مؤمنین را فروشنده و جان و مال ایشان را کالای مورد
معامله و بهشت را قیمت و بهاء و تورات و انجیل و قرآن را سند آن خوانده است، و چه تمثیل لطیفی بکار برده است، و در آخر مؤمنین را به این معامله بشارت داده و به رستگاری عظیمی تهنیت گفته است.
... الامرون بالمعروف...... الحـمدون... وبشر المؤمنین.(توبه کنندگان، عبادت کاران، سپاسگویان، سیاحت کنندگان، رکوع کنندگان، سجده آوران، آمران به معروف، نهی کنندگان از منکر، و حافظان حدود (و مرزهای)
الهی، (مؤمنان حقیقی‌اند)؛ و بشارت ده به (اینچنین) مؤمنان! )
این آیه مؤمنین را به نیکوترین صفاتشان توصیف می‌کند. و اینکه همه اوصاف ایشان را با صدای پیش آورده، برای این است که خبر آنها مبتدایی محذوف و تقدیر آن: " المؤمنون هم التائبون العابدون... " است، یعنی مؤمنین بخاطر اینکه از غیر خدا بسوی
خدا بازگشت کردند تائبان، و چون او را می‌پرستند عابدان، و چون با زبان،
حمد و
سپاس او گویند حامدان، و چون با قدمهای خود از این
معبد به آن معبد می‌روند سائحان، و بخاطر
رکوع و سجودشان راکعان و ساجدانند. این وضع ایشان در حال انفراد است، اما وضعشان نسبت به حال اجتماع، آنها مانند دیدبانانی هستند که اجتماع خود را بسوی
خیر سوق می‌دهند، یعنی
امر به معروف و نهی از منکر نموده، حدود خدایی را حفظ می‌نمایند، نه در حال انفراد، نه در حال اجتماع، نه در خلوت و نه در ظاهر از آن
حدود تجاوز نمی‌کنند. آن گاه با اینکه خداوند در آیه قبل، خودش بشارتشان داده بود اینک به رسولش دستور می‌دهد به اینکه ایشان را بشارت دهد، و این خود تاکید را می‌رساند، آنهم تاکید بلیغی که نمی‌توان حد و مرزی برایش قایل شد.
(در یک قول، «السـئحون» به روزه داران
تفسیر شده است. )
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «وعده بهشت به روزه داران».
