• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وقف تام

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به وقف بر کلام مستقل از کلام بعد به لحاظ لفظ و معنا، وقف تام گفته می شود.



«وقف تام» از اقسام وقف اختیاری و هنگامی است که کلام از نظر لفظ، تمام و غیر وابسته به بعد باشد، و بیشتر در آخر آیات ، پایان داستان‌ها و انتهای بحث‌های معیّن واقع می‌شود؛


به عبارت دیگر، هر یک از دو جمله از لحاظ جمله بندی، جمله‌ای مفید و تمام هستند و برای تکمیل شدن به یکدیگر نیازی ندارند.
در وقف تام، روی کلمه قبلی توقف می‌شود و بدون اعاده ، از عبارت دوم آغاز می‌کنیم؛


مانند: وقف بر «جائنی» در «لَقَدْ اَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ اِذْ جَاءنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْاِنسَانِ خَذُولًا»؛ "او بود که مرا به گمراهی کشانید پس از آنکه قرآن به من رسیده بود و شیطان همواره فروگذارنده انسان است".
[۲] سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۲، ص۴۰۲.



وقف اتمّ


۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۲۹.    
۲. سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۲، ص۴۰۲.
۳. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۳۶۵.    
۴. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۳۶۰.    
۵. زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۱، ص۳۵۰-۳۵۱.    
۶. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۸۴.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف تام».    



جعبه ابزار