وقف قبیح
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وقف قبیح، وقف بر کلام دارای وابستگی لفظی و معنایی به مابعد را می‌گویند.
وقف قبیح از اقسام
وقف اختیاری و عبارت است از
وقف در جایی که کلام از نظر معنا و لفظ به بعد از خودش وابسته است. از این نوع وقف، به «
وقف متروک » و «
وقف ممنوع » هم تعبیر می‌شود.
موارد قبیح بودنِ وقف- از جهت ضعف و شدّت- متفاوت است: در مواردی، وقف بر یک موضع و ابتدا به مابعدِ آن سبب عدم فهم سخن می‌شود؛ مثل وقف بر هر یک از موصوف و مبدلٌ منه و معطوفٌ علیه و جارّ، و ابتدا به
صفت و
بدل و
مجرور . این مورد را «وقف قبیح» می‌گویند.
در مواردی دیگر، سبب توهّم معنایی باطل و غلط می‌شود؛ مثل وقف بر: «لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُواْ» و ابتدا به: «اِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ» در
آیه : (لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قَالُواْ اِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ) ،
و مثل وقف بر: «وَمَن یَقُلْ مِنْهُمْ» و ابتدا به: «اِنِّی اِلَهٌ مِّن دُونِهِ» در آیه: (وَمَن یَقُلْ مِنْهُمْ اِنِّی اِلَهٌ مِّن دُونِهِ).
این مورد را «
وقف اقبح » می‌گویند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف قبیح».
