ولیالله دهلوی (دیدگاههای اقتصادی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد
بن عبدالرحیم فاروقی معروف به «
شاه ولیالله دهلوی» یکی از اصلاحگران مهم اسلامی در
شبه قاره هند بود. وی آثاری در
فقه و
حدیث نیز دارد. از اندیشههای اقتصادی میتوان به
تعاون، نیازهای اساسی و توجه به منافع عمومی و غیره نام برد.
احمد
بن عبدالرحیم فاروقی معروف به «
شاه ولیالله دهلوی»، پیشوای حنفیان هند، قرآنشناس،
فقیه و محدث مشهور عصر خود
در سال ۱۱۱۴ هجری قمری در دهکده پهلت شهرستان مضفرنگر در نزدیک دهلی، در خانواهای شهره به
حکمت و دیانت متولد شد.
او پس از ۶۲ سال عمر، در ۲۹ محرم ۱۱۷۶ مطابق ۳۱ آگوست ۱۷۶۲ وفات یافت و در گورستانی در دهلی، که محل مقابر مشایخ و مشاهیر و علما و ادباست بهخاک سپرده شد.
بررسی اندیشههای اقتصادی شاه ولیالله دهلوی بدین شرح هست:
دهلوی معتقد است که نیازهای بشر محدود به نیازهای مادی و طبیعی نیست؛ چراکه وی دارای احساسات
عالی است و ارضای نیازهای مادی مانند گرسنگی، تشنگی و غیره، وی را جهت انجام تلاش آماده نمیکند؛ بلکه نیازهای عقلایی نیز در درون وی وجود دارد که او را تشویق به جستجوی منافع و دوری از ضررها مینماید؛ نیازهایی که تامین آنها نیازمند
عقل و
خرد است.
بهتدریج او بهسمت چیزهایی تمایل پیدا میکند که نه تنها برای وی دارای منافعی است؛ بلکه در حالت عمومی باعث منافع و رفاه بیشتر مردم نیز میگردد. وی در عین حال، معتقد است که برآورده ساختن نیازهای طبیعی بشر میتواند مسیر صحیحی را در اختیار وی قرار دهد؛ که از
این طریق، وی به تعیین اهداف و خواستههای جامعه بپردازد. سپس لازم است که هدف اساسی وی برآورده ساختن
این نیازها باشد و تلاش نماید نیازهای ابتدایی مانند خوراک و پوشاک و سرپناه را برآورده سازد.
بهعقیده شاه ولیالله، کمک دوجانبه و
تعاون، اصل اساسی در نظم اجتماعی است و میتوان
این اصل را در موارد متعددی مانند
تجارت،
صنعت و
کشاورزی بهکار بست. وی معتقد است که بر همین اساس، نهادها و قرادادهای اسلامی مانند
مضاربه،
مفاوضه،
عنان (شرکتهای تضامنی)، شرکت الصناعی،
مساقات و
مزارعه بهوجود آمده است.
بهعقیده وی در چارچوب زندگی همراه با همکاری و تعاون، منابع طبیعی و مخصوصا زمین باید بهصورت مساوی تقسیم شود و در جای دیگر مسئله
حیازت را مطرح کرده و یکی از روشهای کسب معاش را احیای زمینهای موات میشمارد و با ذکر حدیثی از
پیامبر، احیاکننده آنرا مالک زمین احیاشده میداند و
مالکیت هم به
این معنی است که آن فرد، نسبت به دیگران
مستحقتر در بهرهبرداری از آن شیء است.
شاه ولی الله با آگاهی از وظایف زیادی که خداوند بر دوش انسان نهاده است، خاطر نشان میسازد که انسان، حداقل از سه جهت برتر از انواع حیوانات است که عبارتند از:
۱. انسان تمایل به رفاه عمومی دارد، در حالیکه حیوانات براساس امیال حسی و دفعی خود تمایل نشان میدهد؛
۲. انسان نسبت به
زیبایی و
هنر حساس است؛
۳. انسان قادر است با تفکر به ابزاری دست یابد که از طریق آن به حل مشکلات اجتماعی و اقتصادی خود بپردازد (ارتفاقات).
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «شاه ولی الله دهلوی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۷/۷/۴.