• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وهب بن عبدالله کلبی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



وهب بن عبدالله یکی از شهدای کربلا است.




مؤلف ناسخ التواریخ در ذیل عنوان وهب بن عبدالله به نقل از طریحی نام وهب بن وهب را نیز آورده است. ولی یادآور شده که هر چه جستجو کرده بیش از یک وهب نیافته است.
[۱] ناسخ التواریخ ج۲، ص۲۶۹.

صاحب وسیلة الدارین عقیده دارد وهب بن وهب همان وهب بن عبدالله می‏‌باشد.
[۲] ناسخ التواریخ ج۲، ص۲۰۳.

علامه مجلسی هر دو وهب را در شمار شهیدان کربلا قلمداد کرده و برای هر یک شرح حال جداگانه آورده است.



پدر وهب را، حباب، جناب، جناح و لب نیز گفته‌اند.
[۶] اكليل المصائب، ص۱۱۷.




وهب بن عبداللّه کلبی ، جوان زیبا روی، نیک خوی،
[۷] روضة الشهداء، ص۲۸۹.
[۸] انصار الحسين، ص۱۱۱.
پرهیزکار، مؤمن و شجاع کوفی بود.
[۹] عشره كامله، ص۳۶.




وی که در روز عاشورا بیست و پنج سال داشت و از دامادیش هفده روز می‏‌گذشت،
[۱۰] روضة الشهداء، ص۲۹۰.
[۱۱] وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
پس از بریر یا، عمرو بن مطاع
[۱۲] عشره كامله، ص۳۶۶، به نقل از ابى مخنف.
به میدان رفت و با بردباری در برابر مشکلات، جنگ نیکو و نمایانی کرد.
سپس به سوی مادرش قمر
[۱۳] روضة الشهداء، ص۲۹.
و همسرش، هانیه
[۱۴] وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
که با او در کربلا بودند بازگشت و به مادرش گفت: آیا از من راضی شدی؟ گفت: من از تو خشنود نمی ‏شوم مگر آنکه پیش روی حسین علیه السلام کشته شوی. همسرش به او گفت: تو را به خدا سوگند مرا به فراقت مبتلا مکن و دلم را به درد نیاور.
مادرش گفت: فرزندم! از تقاضای همسرت روی گردان و به میدان برو و در رکاب فرزند دختر پیامبرت بجنگ تا از شفاعت جدّش در روز قیامت بهره‏مند شوی.

۴.۱ - نحوه شهادت وهب


وهب به میدان بازگشت نوزده سوار و دوازده پیاده را به هلاکت رساند.
هنگامی که دو دستش قطع شد همسرش عمودی به دست گرفت و به سوی او آمد و گفت: پدر و مادرم به فدایت، در راه یاری پاکانِ حرم رسول خدا بجنگ! وهب می‏خواست او را به خیمه برگرداند ولی همسرش گفت: هرگز مراجعت نمی‏کنم مگر این که همراهت کشته شوم.
امام حسین علیه السلام فرمود: جُزیُتْم مِنْ أَهْلِ بیتٍ خیراً إرْجعی إلی النساء یرحمک اللّه
از اهل بیت من جزای خیر بهره شما باد. خدا تو را رحمت کند به سوی زن‌ها برگرد.
همسر وهب مراجعت کرد ولی وهب در میدان ماند تا به فیض شهادت نایل گشت.
[۱۷] لهوف، ص۱۶۱.
مقتل
[۱۹] الحسین علیه السلام خوارزمی ج۲، ص۱۵-۱۶.
[۲۰] الفتوح ج۵، ص۱۸۹.

بنا به نقل فاضل دربندی از ابی مخنف، وهب، پنجاه تن را به هلاکت رساند.
برخی تعداد هلاک شده‏ ها را ۱۰۰ تن ذکر کرده ‏اند.
[۲۱] عشره کامله، ص۳۶۹.




سرانجام پس از آنکه هفتاد زخم بر وی وارد شد سرش را بریدند و نزد مادرش انداختند. مادر، خون از چهره‏اش پاک می‏کرد و می‏گفت: «ستایش مخصوص خدایی است که رویم را سفید و چشمانم را به شهادت فرزندم در رکاب امام علیه السلام روشن کرد ... گواهی می‏دهم که یهود و نصاری و مجوس در کلیسا و آتش خانه‏ های خود از شما بهترند.»
آنگاه سر را به سوی سپاه یزید انداخت که به یکی‏ از سپاهیان یزید اصابت کرد وبه هلاکت رسید.
[۲۲] اسرار الشهادة ج۲، ص۳۲۶.
[۲۴] عشره كامله، ص۳۶۶.

خوارزمی گوید: غلام شمر به فرمان او، مادر وهب را به شهادت رساند.
[۲۵] متقل الحسين خوارزمى ج۲، ص۱۵.




به گفته برخی از مورّخان، وهب و همسر و مادرش نصرانی بودند و در راه کربلا در ثعلبیه به دست امام حسین علیه السلام مسلمان شدند.
[۲۶] وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
[۲۷] وقايع الايام ج۱، ص۴۰۹.




در روز عاشورا به هنگام نبرد، بیست و چهار پیاده و دوازده سوار را به هلاکت رساند. او را اسیر کرده و نزد عمر بن سعد آوردند. عمر سعد فرمان داد گردنش را زدند و سرش را به سوی لشکر امام علیه السلام انداختند.
مادر وهب آن را برداشت و بوسید و با عمود خیمه، یک و به قولی دو تن را به هلاکت رساند و به فرمان امام علیه السلام از معرکه خارج شد.
[۲۸] مقتل الحسين عليه السلام خوارزمى ج۲، ص۱۶.

شیخ صدوق رحمه الله مطلب فوق را با مقداری تفاوت و به نام وهب بن وهب نقل کرده است.



وهب در حال مبارزه چنین رجز می ‏خواند:
انْ تُنْکُرونی فَأنَا ابْنُ الکلبِّ • سَوْفَ تَروَنی و تَرَوْنَ ضَرْبِی‏
وَ حَمْلَتِی و صَولَتی فی الحَرْبِ • ادْرِکُ ثَأْرِی بَعْدَ ثَأْری صَحْبی‏
الْکَرْبَ امامَ الکربِ • لَیْسَ جِهادی فِی الْوَغی بالْلَعْبِ‏
اگر مرا انکار می ‏کنید پس -بدانید که‏- من پسر کلب هستم. به زودی من و ضربتم، حمله و هیبتم را در جنگ خواهید دید. پس از خونخواهی یارانم، انتقام خود را می‏ گیرم. در مقابل سختی مشقت را -از خود- دور می ‏کنم. «کوشش من در این نبرد بازی و شوخی نیست».
إِنّی زَعیمٌ لکِ امّ وهبٍ • بِالطَّعن فِیِهمْ تارَةً و الضَرْبِ‏
ضَرْبَ غُلامٍ مُوقِنٍ بالرَّبِّ • حتّی یَذوقَ الْقَومَ مُرّ الحرَبِ‏
انّی امْرؤٌ ذُوَمّرةٍ وَ غَضَب • حَسْبی إِلهی مِنْ عَلیم حَسَبی
[۳۱] الفتوح ج۵، ص۱۹۰.
[۳۲] مقتل خوارزمی ج۲، ص۱۵.

«ای ام وهب با زدن نیزه و شمشیر از تو نگهداری می‏کنم. ضربه زدنِ نوجوانی که به پروردگار یقین دارد. تا اینکه -آن‏- قوم طعم تلخ جنگ را بچشد. همانا من مردی استوار و خشمناکم. خدای دانا مرا بس و کافی است.»
فاضل دربندی تمام ابیات فوق را به نقل از ابی مخنف به گونه‌ای دیگر نقل کرده است.
[۳۳] اسرار الشهادة ج۲، ص۳۲۶.

وقار شیرازی علاوه بر ابیات فوق این رجز را نیز به وهب نسبت داده است:
یا حسینَ بنَ علی لَیْسَ یَبْغیِ • القوم قَصْدکَ فازَ مَنْ والاک مَوْلی
و کانَ الیومَ جُنْدَک لَعَنَ اللّهُ مُعادیک • وَ مَنْ اظْهَر حقْدک لَعَن اللّهُ بن سَعدٍ و یزیدَ حَینَ صدک
[۳۴] عشره کامله، ص۳۶۹ به نقل از ابی مخنف.

ملا حسین واعظ کاشفی رجز دیگری را به نقل از وهب ذکر کرده است:
امیری حسینٌ و نِعْمَ الامیرْ • له لمعة کالسراج المنیر
[۳۵] روضة الشهداء، ص۲۹۱.

مقتل خوارزمی و ابن شهرآشوب این رجز و چند بیت دیگر آن را به« جوانی که پدرش در معرکه کشته شده» نسبت می دهند.
[۳۶] مقتل خوارزمی ج۲، ص۲۵.
و علامه سماوی تنها دو بیت فوق را به اسلم بن عمرو نسبت داده‏ اند.
[۳۸] ابصار العین، ص۹۶.




به گفته مؤلف روضة الشهداء، همسر وهب همراه شوهرش به حضور امام حسین علیه السلام رسید و در محضر آن حضرت دو تقاضا کرد:
۱- وهب در عرصه گاه محشر، بی او به بهشت نرود.
۲- چون غریب و تنها است، به عنوان کنیز و خدمتکار، نزد دختران و خواهران امام حسین علیه السلام بماند.
امام علیه السلام در خواست او را پذیرفت و وهب عازم میدان شد.
[۳۹] روضة الشهداء، ص۲۹۱.
[۴۰] ناسخ التواريخ ج۲، ص۲۷۰.



 
۱. ناسخ التواریخ ج۲، ص۲۶۹.
۲. ناسخ التواریخ ج۲، ص۲۰۳.
۳. بحارالانوار ج۴۵، ص۱۶.    
۴. مثیرالاحزان، ص۴۶.    
۵. لهوف، ص۶۳.    
۶. اكليل المصائب، ص۱۱۷.
۷. روضة الشهداء، ص۲۸۹.
۸. انصار الحسين، ص۱۱۱.
۹. عشره كامله، ص۳۶.
۱۰. روضة الشهداء، ص۲۹۰.
۱۱. وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
۱۲. عشره كامله، ص۳۶۶، به نقل از ابى مخنف.
۱۳. روضة الشهداء، ص۲۹.
۱۴. وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
۱۵. مناقب ج۳، ص۲۵۰.    
۱۶. بحارالانوار ج۴۵، ص۱۶.    
۱۷. لهوف، ص۱۶۱.
۱۸. مثیر الاحزانٰ، ص۴۶.    
۱۹. الحسین علیه السلام خوارزمی ج۲، ص۱۵-۱۶.
۲۰. الفتوح ج۵، ص۱۸۹.
۲۱. عشره کامله، ص۳۶۹.
۲۲. اسرار الشهادة ج۲، ص۳۲۶.
۲۳. بحارالانوار ج۴۵، ص۱۷.    
۲۴. عشره كامله، ص۳۶۶.
۲۵. متقل الحسين خوارزمى ج۲، ص۱۵.
۲۶. وسيلة الدارين، ص۲۰۱.
۲۷. وقايع الايام ج۱، ص۴۰۹.
۲۸. مقتل الحسين عليه السلام خوارزمى ج۲، ص۱۶.
۲۹. بحارالانوار ج۴۵، ص۱۷.    
۳۰. مناقب ج۳، ص۲۵۰.    
۳۱. الفتوح ج۵، ص۱۹۰.
۳۲. مقتل خوارزمی ج۲، ص۱۵.
۳۳. اسرار الشهادة ج۲، ص۳۲۶.
۳۴. عشره کامله، ص۳۶۹ به نقل از ابی مخنف.
۳۵. روضة الشهداء، ص۲۹۱.
۳۶. مقتل خوارزمی ج۲، ص۲۵.
۳۷. مناقب، ج۳، ص۲۵۳.    
۳۸. ابصار العین، ص۹۶.
۳۹. روضة الشهداء، ص۲۹۱.
۴۰. ناسخ التواريخ ج۲، ص۲۷۰.




جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۳۷۳-۳۷۶.








جعبه ابزار