پیروی از اهل باطل و شرک ، عذری غیرقابل قبول در نزد خداوند است. «او تقولوا انمآ اشرک ءابآؤنا من قبل وکنا ذریة من بعدهم افتهلکنا بما فعل المبطـلون»؛ یا بگویید: «پدرانمان پیش از ما مشرک بودند، ما هم فرزندانی بعد از آنها بودیم؛ (و چاره‌ای جز پیروی از آنان نداشتیم؛) آیا ما را به آنچه باطل‌گرایان انجام دادند مجازات می‌کنی؟!»
اين دو جمله بطورى كه از سياق كلام استفاده مى‌شود ابطال دو حجت را كه ممكن است بندگان به آنها احتجاج كنند مى‌رساند، و مى‌فهماند كه اگر اين اخذ و اشهاد از بندگان و اخذ ميثاق بر انحصار ربوبیت نبود بندگان مى‌توانستند در روزقیامت به يكى از آن دو تمسک جسته، و حجتى را كه خداوند عليه شرك ايشان اقامه مى‌كند و به استناد آن، مشركين را محكوم به آتش مى‌سازد، دفع نمايند.
