كِسَاء (به کسر کاف و فتح سین) از واژگان نهج البلاغه و كُسْوَه (به ضم کاف و سکون سین) به معنای لباس است. و كَسَا (به فتح کاف و سین) اِكْساء (به کسر الف و سکون کاف) به معنى پوشاندن مىباشد. این کلمه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
«هر عفت و حیا لباسش را بر او پوشانيده است مردم عيب او را نديدهاند.» به عاملان خراج نوشت: «وَ لاَ تَبِيعُنَّ لِلنَّاسِ فِي الْخَرَاجِ كِسْوَةَ شِتَاء وَلاَ صَيْف»