کفء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كِفْ‌ء (به کسر کاف و سکون فاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مثل، مانند و نظير است. این کلمه یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
كِفْ‌ء به معنای مثل، مانند و نظير است.
حضرت علی (علیه‌السلام) به
معاویه مى‌نويسد:
«لَمْ يَمْنَعْنَا قَدِيمُ عِزِّنَا وَلاَ عَادِيُّ طَوْلِنَا عَلَى قَوْمِكَ أَنْ خَلَطْنَاكُمْ بَأَنفُسِنَا فَنَكَحْنَا وَأَنْكَحْنا فِعْلَ الاَْكْفَاءِ وَلَسْتُمْ هُنَاكَ وَأَنَّى يَكُونُ ذلِكَ كَذَلِكَ وَمِنَّا النَّبِيُّ وَمِنْكُمُ الْمُكَذِّبُ» لفظ «قديم» مفعول «يمنع» و لفظ «ان خلطناكم» فاعل آن است يعنى اين كه «ما بنى هاشم با شما آميزش كرده و مانند كفؤها و همپايه‌ها زن گرفتيم و زن داديم، اين از عزّت قديمى ما و از فضيلت ما، مانع نمى‌شود، چون شما در فضيلت ما نيستيد و از كجا در فضيلت ما مى‌توانيد باشيد حال آن كه از ما پيامبر مبعوث شده و شما مكذّب او بوده‌ايد.»
(شرح‌های نامه:
)
این کلمه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کفء»، ج۲، ص۹۰۸.
