• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کنایه از صفت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کنایه از صفت به ذکر یک صفت، و اراده صفت لازم آن اطلاق می‌شود.



«کنایه از صفت» از اقسام کنایات، و آن کنایه‌ای است که با آن، خود صفت خواسته می‌شود و مقصود صفت معنوی است؛ مانند: شجاعت ، کرم، جمال و غنا، نه خصوص صفت نحوی .


در این نوع کنایه ، صفتی ذکر می‌شود و صفت مقصود و مورد نظر پوشیده می‌ماند؛ مانند: (فاصبح یقلب کفیه علی ما انفق فیها وهی خاویة علی عروشها)؛ «و او به خاطر هزینه‌ای که در آن کرده بود، دست (حسرت) بر دست می‌زد و آن باغ در و دیوارهایش فروریخته بود». دست بر دست زدن، کنایه از پشیمانی و اندوه است؛ زیرا شخص پشیمان و غمگین معمولا چنین می‌کند.
[۲] خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۰۶.
[۳] حسینی، جعفر، ۱۳۲۳-، اسالیب البیان فی القرآن، ص۷۲۷.



کنایه از موصوف ؛
کنایه از نسبت .


۱. کهف/سوره۱۸، آیه۴۲.    .
۲. خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۰۶.
۳. حسینی، جعفر، ۱۳۲۳-، اسالیب البیان فی القرآن، ص۷۲۷.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«کنایه از صفت».    



جعبه ابزار