کهف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَهْف (به فتح کاف و سکون هاء) از
واژگان نهج البلاغه و به معنی غار وسيع و غار كنده شده است. اين لفظ دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
كَهْف به معنی غار وسيع است و اگر كوچک باشد آن را «غار» گويند نه كهف و در كتب لغت قيد «المنقور» ذكر شده،
يعنى غار كنده شده از آن به نظر مى‌آيد كه كهف غار طبيعى نيست.
درباره
اهل بيت علیه‌السلام فرموده:
«هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ... وَمَوْئِلُ حُكْمِهِ، وَكُهُوفُ كُتُبِهِ، وَجِبَالُ دِينِه» «آن‌ها محلّ اسرار حق و مرجع احكام خدايند و حافظان كتاب‌هاى خدا و كوه‌هاى
دين او هستند كه
احكام و هدايت از آن‌ها سرازير مى‌شود.»
(شرح‌های خطبه:
) منظور از «كهوف» حافظان هستند چنان‌كه غار آن‌چه را كه در آن است
حفظ مى‌كند.
به
امام حسن صلوات‌الله‌عليه مى‌نويسد:
«وَأَلْجِىءْ نَفْسَكَ فِي الاُمُورِ كُلِّهَا إِلَى إِلهِكَ، فَإِنَّكَ تُلجِئُهَا إِلَى كَهْف حَرِيز، وَمَانِع عَزِيز» «در تمام كارهايت خودت را در پناه
خداوند قرار بده كه تو در آن‌صورت خودت را پناه داده‌اى در پناهگاهى استوار و حافظ و مانعى قوى.»
(شرح‌های نامه:
)
اين لفظ دو بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کهف»، ج۲، ص۹۱۸.
