یَومَ الحَسرَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَومَ الحَسرَة:
(يَوْمَ الْحَسْرَةِ) یَومَ الحَسرَة: روز قيامت نام‌هاى مختلفى دارد و يكى از آن‌ها
«يوم الحسرة» است كه ظالمان در آن روز از گذشته خويش حسرت مى‌خورند و به راستى بايد آن روز را
«يوم الحسرة» گفت، چرا كه افراد خطاكار خود را در برابر يک زندگى جاويدان در بدترين شرايط مى‌بينند، در حالى كه مى‌توانستند با چند روز
صبر و شكيبايى و مبارزه با نفس و
جهاد و
ایثار، آن را به يک زندگى پرافتخار و سعادت‌بخش مبدل سازند، حتى براى نيكوكاران هم روز تأسف است، تأسف از اين‌كه چرا بيشتر از اين نيكى نكردند و در آن روز مى‌گويند: اى كاش بيشتر عمل نيک انجام داده بوديم.
به موردی از کاربرد
یَومَ الحَسرَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ أَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ هُمْ فِي غَفْلَةٍ وَ هُمْ لَا يُؤْمِنُونَ) (آنان را از روز حسرت (روز
رستاخیز كه براى همه مايه تأسف است) بترسان، در آن هنگام كه همه چيز پايان مى‌يابد؛ ولى امروز آن‌ها در غفلتند و
ایمان نمى‌آورند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: از ظاهر سياق بر مى‌آيد كه جمله
(إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ) بيان جمله
(يَوْمَ الْحَسْرَةِ) باشد، در نتيجه اشاره به اين مى‌شود كه اين حسرتى كه به آن دچار مى‌شوند از ناحيه قضاى امر مى‌آيد و قضاء وقتى باعث حسرت مى‌شود كه فوت گردد آنچه باعث روشنى چشم و آرزو و
سعادت شخص مقضى عليه گردد و سعادتى كه او مى‌توانست به آن نائل شود از بين ببرد و ديگر به خاطر نداشتن آن هيچ خوشى در زندگى ندارد، چون همه دلبستگى‌اش به آن بود و معلوم است كه
انسان هيچ وقت راضى نمى‌شود كه چنين چيزى از او فوت شود هر چند كه حفظش مستلزم هر ناملايمى باشد، مگر آنكه آن را به غفلت از وى بربايند وگرنه به هيچ قيمتى حاضر نيست كه آن را از دست بدهد.
