یَومُ التَّغابُن (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَومُ التَّغابُن:
(ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ) یَومُ التَّغابُن: در
حقیقت روز قيامت، روز ظهور
تغابن است و تغابن از باب تفاعل، معمولا در مورد كارهايى گفته مى‌شود كه دوجانبه باشد.
به موردی از کاربرد
یَومُ التَّغابُن در
قرآن، اشاره می‌شود:
(يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَ مَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَ يَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ) (اين در زمانى خواهد بود كه همه شما را در روز اجتماع (روز
رستاخیز) گردآورى مى‌كند؛ آن روز، روز احساس خسارت و پشيمانى است! و هر كس به
خداایمان بياورد و عمل
صالح انجام دهد،
گناهان او را مى‌بخشد واو را در باغ‌هايى بهشتى كه نهرها از پاى درختانش جارى است وارد مى‌كند، جاودانه در آن مى‌مانند و اين پيروزى بزرگ است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه يوم ظرف است براى جمله قبلى كه مى‌فرمود: به طور قطع مبعوث مى‌شويد... و منظور از يوم جمع روز قيامت است كه مردم همگى جمع مى‌شوند، تا خداى تعالى بينشان فصل قضا كند.
ولى از بعضى از كلمات اهل لغت نيز استفاده مى‌شود كه باب تفاعل، هميشه به اين معنى نيست و در اين‌جا به معنى ظهور غبن است، روزى است كه «غابن» (برنده) و «مغبون» (بازنده) شناخته مى‌شود، روزى است كه روشن مى‌شود چه كسانى در تجارت خود در عالم دنيا گرفتار غبن و زيان و خسران شده‌اند، روزى است كه جهنميان جايگاه خالى خود را در بهشت مى‌بينند و تأسف مى‌خورند و بهشتيان جاى خالى خود را در
دوزخ مى‌بينند و خوشحال مى‌شوند، زيرا در
حدیث آمده است كه هر
انسانی جايگاهى در بهشت و جايگاهى در دوزخ دارد، هرگاه به
بهشت برود جايگاه دوزخيش به دوزخيان واگذار مى‌شود و هرگاه به
جهنم برود جايگاه بهشتيش به بهشتيان.
به اين ترتيب، يكى ديگر از نام‌هاى قيامت «يوم التغابن» روز ظهور غبن‌هاست، در آن روز همه‌چيز بر محور ايمان دور مى‌زند و
مؤمنان صالح در باغ‌هايى از بهشت وارد مى‌شوند، اين‌ها كسانى هستند كه در آن «يوم التغابن» نه تنها مغبون نيستند، بلكه به پيروزى بزرگ و فوز عظيم رسيده‌اند.
