یُبْلِسُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یُبْلِسُ: (یُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ) «یُبْلِسُ» از مادّه
«ابلاس» در اصل به معنای غم و اندوهی است که از شدت
یاس و نومیدی دست می‌دهد. بدیهی است، اگر چیزی که انسان از آن ناامید می‌شود، امری ضروری نباشد نومیدیش مهم نیست، اما غم و‌اندوه نشان می‌دهد که در این موارد از یک امر ضروری نومید شده است، لذا بعضی از مفسران ضروری بودن را جزء مادّه
«ابلاس» می‌دانند. «
ابلیس» را نیز به همین مناسبت «ابلیس» گفته‌اند که، از
رحمت خدا مایوس و غمناک شد.
(وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ) (آن روز كه
قیامت برپا مى‌شود، مجرمان در نوميدى و غم و اندوه فرو مى‌روند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه حال مجرمين را بيان مى‌كند، كه بعد از
قیام ساعت يعنى برگشتن به سوى خدا براى
حساب و جزاء، چه حالى دارند. و كلمه يبلس از مصدر ابلاس است، كه: به معناى نوميدى از رحمت خداست، كه منشا همه شقاوتها و بدبختى‌ها است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یُبْلِسُ»، ص۶۳۳.
