یُصَلُّون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یُصَلُّون:
(يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ) یُصَلُّون: تعبير به
«يصلّون» به صورت فعل مضارع دليل بر استمرار است، يعنى
خداوند و فرشتگانش پيوسته بر
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) رحمت و درود مى‌فرستند، رحمت و درودى هميشگى و جاودانى.
به موردی از کاربرد
یُصَلُّون در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيمًا) (خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند؛ اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد، بر او درود فرستيد و در برابر اوامر او كاملًا
تسلیم باشيد. )
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: قبلا گفتيم كه كلمه
صلاة در اصل به معناى انعطاف بوده و صلات خدا بر پيغمبر به معناى انعطاف او به وى است، به وسيله رحمتش، البته انعطافى مطلق، چون در آيه شريفه صلات را مقيد به قيدى نكرده و همچنين صلات ملائكه او بر آن جناب، انعطاف ايشان است بر وى، به اينكه او را تزكيه نموده و برايش استغفار كنند و صلات
مؤمنین بر او انعطاف ايشان است به وسيله درخواست رحمت براى او.
و در اينكه قبل از امر به مؤمنين كه بر او صلوات بفرستيد، نخست صلات خود و
ملائکه خود را ذكر كرده، دلالتى هست بر اينكه صلوات مؤمنين بر آن جناب به پيروى خداى سبحان و متابعت ملائكه اوست و اين خود نهى آينده را تاكيد مى‌كند. از طريق شيعه و سنى هم روايت بسيار زياد رسيده، در اينكه طريق صلوات فرستادن مؤمنين بر آن جناب، اين است كه از خدا بخواهند بر او و آل او صلوات بفرستد.
آيه مورد بحث، از علاقه خاص خداوند و فرشتگان نسبت به پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و همچنين دستور به فرستادن «درود و سلام» بر او و تسليم شدن مؤمنان در برابر فرمان او سخن مى‌گويد.
تعبير به «يصلّون» به صورت فعل مضارع دليل بر استمرار است، يعنى خداوند و فرشتگانش پيوسته بر پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) رحمت و درود مى‌فرستند، رحمت و درودى هميشگى و جاودانى.
«صلات» كه جمع آن «صلوات» است، هرگاه به خدا نسبت داده شود، يعنى از ناحيه خدا باشد به معنى توجه و فرستادن رحمت به بندگان است و هرگاه به فرشتگان منسوب شود به معنى طلب رحمت براى بندگان است و اگر از ناحيه مؤمنان باشد، دعا و تقاضاى رحمت است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یُصَلُّون»، ج۲، ص۶۲۵.
