نایب فاعل (صرف و نحو)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نایب فاعل از اصطلاحات
ادبیات عرب اسمی است
مرفوع كه پيش از آن
فعل مجهول يا
شبه آن آمده باشد و به آن
اسناد داده شود.
حذف
فاعل در حالتِ
جهل،
شهرت یا
بینیازی رخ میدهد.
در فعل مجهول و
اسم مفعول ذکرِ فاعل جایز نیست.
تمام احکام فاعلِ معلوم بر نایب فاعل و فعل مجهول جاری است.
نایب فاعل از اصطلاحات
ادبیات عرب اسمى است مرفوع كه پيش از آن فعل مجهول يا شبه آن آمده باشد و به آن اسناد داده شود.
مهمترين علل حذف فاعل عبارتاند از:
• جهل دربارۀ آن؛ به گونهاى كه تعيين آن ممكن نباشد، يا ميل به پنهان كردن آن از شنوندگان:
ضُرِبَ زَيدٌ. • شهرت آن؛ به گونهاى كه ذكر آن بيهوده باشد:
خُلِقَ الاِنسانُ ناطِقاََ. • هدفى از ذكر آن در كار نباشد:
(وَ إِذا حُيّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيّوا بِأَحْسَنَ مِنْها.)
نایب فاعل به لحاظ صرفی و نحوی دارای ویژگی های زیر است:
• هرگاه فعل مجهول شود نبايد به فاعل بپيوندد؛ يعنى گفته نمىشود:
عوقِبَ أَخوكَ مِنَ الْمُعَلِّمِ. زيرا سبب
مجهول كردن
فعل، جهل به فاعل يا قصد اخفاى آن است.
• اسم مفعول در
مرفوع ساختن نايب فاعل، شبيه فعل مجهول است. نمىتوان گفت:
اَخوکَ مُعاقَبٌ مِنَ المُعَلِّمِ. • تمام احكام فاعل و
فعل معلوم دربارۀ نايب فاعل و فعل مجهول، صدق مىكند، و فعل مجهول همواره
متصرّف است.
•
فرهنگ اصطلاحات صرف و نحو عربی، دحداح، انطوان، ص۳۹۰.